Τετάρτη, Φεβρουαρίου 13, 2013
Unknown
«Η φορολαγνεία που έχει καταλάβει την Ελληνική πολιτική τάξη, με την ισχυρή υποστήριξη των ξένων πιστωτών μας έχει μία ισχυρή αιτιολόγηση: Τη φοροδιαφυγή. Σύμφωνα με το διαδεδομένο επιχείρημα, αν είχαμε συλλάβει την φοροδιαφυγή δεν θα είχαμε ανάγκη να επιβάλλουμε τόσο εξοντωτική φορολογία, αφού θα είχαμε "διεύρυνση της φορολογικής βάσεως".»
Κατόπιν, προχώρησε σε μερικούς υπολογισμούς για το πώς κατανέμεται αυτή η φοροδιαφυγή, η οποία υποτίθεται ότι είναι περίπου 45 δις€ το χρόνο:
(α) Οικοδομή: Υπολογίζει ότι παλιά θα ήταν περίπου 4 δις€ ετησίως, αλλά πλέον (με την κατάρρευση της αγοράς) δεν έχει μείνει παρά 1 δις€, το πολύ.
(β) Μεταβιβάσεις ακινήτων: Υπολογίζει ότι παλιά θα ήταν περίπου 2 δις€ ετησίως, αλλά επίσης είναι νεκρή η αγορά τώρα.
(γ) ΦΠΑ λιανικών πωλήσεων. Το μεγαλύτερο μέρος, που ίσως προσεγγίζει 10 δις€. Γράφει: «Δεν είναι περίεργο, αφού η Ελλάδα έχει ακόμα περίπου 350.000 επιχειρήσεις λιανικής και επομένως η αστυνόμευση είναι δύσκολη, ιδιαίτερα σε μικρές γειτονιές και κοινότητες όπου η οικειότητα μεταξύ μαγαζάτορα και πελάτη δημιουργεί σχέσεις συνενοχής και κοινού οφέλους στην απόκρυψη των συναλλαγών.»
(δ) ΦΠΑ ενδιαμέσων επιχειρήσεων: Υπολογίζει ότι το σύνολο να είναι 3 δις€, μέσω εικονικών τιμολογίων. Όπως γράφει: «Δύο οι κατηγορίες: Η μία είναι οι καραμπινάτες απάτες, όπου κάποιοι στήνουν επιχείρηση, κόβουν τιμολόγια, εισπράτουν τον ΦΠΑ και μετά κλείνουν χωρίς να τον αποδώσουν. Η άλλη όπου λειτουργούσες επιχειρήσεις, η μία πιστωτική στο ΦΠΑ, κάνουν εικονική συναλλαγή προκειμένου η μία να κλείσει το πιστωτικό της. Είναι δηλαδή arbitrage υποχρεώσεων. Στις συνθήκες της ύφεσης, όπου οι περισσότερες επιχειρήσεις είναι σε ζημία, πολλές είναι σε πιστωτικό ΦΠΑ. Η πρακτική αυτή είναι αρκετά διαδεδομένη αλλά και πολύ δύσκολη να ελεγχθεί.»
(ε) Αγροτικός Χώρος: Περίπου 5 δις€ φοροδιαφυγή, λόγω του αφορολόγητου των αγροτών που επιτρέπει σε εκείνους να υπέρ-τιμολογούν και στους μεσάζοντες να φοροδιαφεύγουν.
(στ) Διαφθορά στο Δημόσιο: Θεωρεί ότι ίσως είναι υπερβολικό το ποσόν των 10-12 δις€ που υπολογίζει η ΜΚΟ «Διεθνής Διαφάνεια», αλλά είναι μεγάλο, και προσθέτει: «Στην περίπτωση αυτή, βέβαια, δεν θα είχαμε "σύλληψη της φοροδιαφυγής", αλλά κατάργηση παρανόμων εισοδημάτων. Δεν θα είχε δημοσιονομικό όφελος η χώρα, αλλά θα είχε σημαντική απελευθέρωση πόρων και δυνάμεων για την ανάπτυξη της οικονομίας.»
(ζ) Ελεύθεροι επαγγελματίες: Εκτίμηση διαφυγής 1,5 δις€. «Με την εξαίρεση των μηχανικών (100.000) και των μαστόρων […] οι μεγάλες ομάδες είναι οι γιατροί και οι δικηγόροι (περίπου 130.000 αθροιστικά). Η φοροδιαφυγή τους (ιδίως των γιατρών) είναι εκτεταμένη, αλλά η σύλληψη δύσκολη, καθώς και πάλι έχουμε σύμπτωση συμφερόντων επαγγελματία και πελάτη, σε διαπροσωπική σχέση.»
(η) Transfer pricing: Εκτιμάται στα 2 δις€. Πρόκειται για την «πρακτική πολυεθνικών ομίλων να μεταφέρουν τα κέρδη τους, μέσω τριγωνικών συναλλαγών, σε άλλες χώρες όπου η φορολογία είναι χαμηλότερη. […] Με τις ισχυρές πολυεθνικές το παιχνίδι των ελέγχων του transfer pricing είναι ιδιαίτερα δύσκολο, αφού υπεισέρχονται και πολιτικές πιέσεις, πέρα από το γεγονός ότι πολλοί από αυτούς τους ομίλους είναι από μόνοι τους πιο ισχυροί από την χώρα μας.»
(θ) Εγκληματικές δραστηριότητες: Εκτίμηση 4 δις€, αλλά «το ζητούμενο, φαντάζομαι, δεν είναι να τις φορολογήσουμε, αλλά να τις εξαλείψουμε»
Και σχολιάζει: «Κάπως έτσι προκύπτουν, λίγο-πολύ, τα “45 δις Ευρώ” της φοροδιαφεύγουσας οικονομικής δραστηριότητας, η οποία “αν πιανόταν” θα απέδιδε 10 δις Ευρώ φόρους. Και θα λύναμε, υποτίθεται το πρόβλημά μας. […] Η εγκατάσταση ενός συστήματος αποτελεσματικού ελέγχου των συναλλαγών στο επίπεδο “πρόσωπο με πρόσωπο” που αφορά δισεκατομμύρια συναλλαγές 600.000 επαγγελματιών και μικρομάγαζων είναι μία πολύ δαπανηρή υπόθεση. […] Πέρα από το κόστος, ενδεχόμενα να δημιουργήσει εξαιρετικά μεγάλες αποχωρήσεις από την αγορά, επιχειρήσεων και επαγγελματιών, που φοροδιαφεύγουν εξ ανάγκης, για λόγους βιοπορισμού. Θα είμαστε δίκαιοι, αλλά θα έχουμε βγάλει από την αγορά μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, επιπλέον των όσων ανέργων έχουμε σήμερα.»
Και προτείνει: «Οι ενδεχόμενες δράσεις θα ήταν καλό να επικεντρωθούν στον εξορθολογισμό του αγροτικού τομέα, όπου μπορούν να αναφανούν οι συναλλαγές με κατάλληλο συνδυασμό κινήτρων και υποχρεώσεων στους αγρότες, και στο transfer pricing των πολυεθνικών όπου ο μικρός αριθμός τους κάνει τον έλεγχο εύκολο. Ακόμη, αν βρεθεί τρόπος το πιστωτικό ΦΠΑ να επιστρέφεται εύκολα στις επιχειρήσεις θα αποδυναμώσει το κίνητρο του arbitrage των εικονικών τιμολογίων, αφήνοντας μόνο τις εγκληματικές περιπτώσεις των απατεώνων να απασχολούν την οικονομική αστυνομία. Για την οικοδομή, ας μιλήσουμε καλλίτερα όταν (αν...) ξαναρχίσει.»
Και συμπεραίνει: «Με ένα ρεαλιστικό σχέδιο κατά της φοροδιαφυγής, με βάση την συγκυρία και τις ανθρώπινες παραμέτρους αντίδρασης στις προτεραιότητες που τους βάζει η ζωή, θα είναι δύσκολο να “αναδυθεί” φορολογητέα ύλη μεγαλύτερη των 6 δις, που σημαίνει, χοντρικά, 1-1,5 δις€ επιπλέον φόρων.»
Και καταλήγει: «Το θέμα της φοροδιαφυγής έχει μεταβληθεί σε ένα ισχυρό συμβολικό θέμα, όπου υποτίθεται κρίνεται η αφοσίωση του καθενός στην κοινωνία μας. Έτσι είναι, γενικά μιλώντας, αφού η υπακοή στους νόμους του κράτους είναι βασικό συστατικό της σύγχρονης, φιλελεύθερης δημοκρατίας. Όμως το θέμα της φοροδιαφυγής έχει γίνει κάτι διαφορετικό. Είναι σήμερα το σκιάχτρο με το οποίο δικαιολογούνται κυρίως οι πολύ μεγάλοι φόροι που έχουν επιβληθεί σε αυτούς που δεν φοροδιαφεύγουν. Σε όσους έχουν ακόμη κάποια εισοδήματα. Και είναι ακόμη το φύλλο συκής εκείνων που δεν μπορούν να αποδεχθούν, με κανένα τρόπο, την ουσιαστική μείωση των δαπανών του δημοσίου σαν την μόνη διέξοδο του δημοσιονομικού αδιεξόδου της χώρας. Είναι η πολεμική σημαία τους : Συλλάβετε την φοροδιαφυγή, το φάρμακο για πάσα νόσον...»
