ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΧΩΡΙΟ …

 

ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΧΩΡΙΟ …

Χρειάσθηκαν αρκετές ώρες σκέψης για να δώ αν έπρεπε να γράψω και να δημοσιοποιήσω κάποιες από τις σκέψεις μου , που αφορούν την πόλη του Αγίου Νικολάου και την κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Ο μόνος ενδοιασμός που είχα ήταν ότι δεν θα ήθελα με τίποτα οι όποιες σκέψεις μου εμπλεχθούν ή θεωρηθούν μέρος πολιτικού παιχνιδιού και τελικά δεν αναγνωσθούν όπως ακριβώς πρέπει. Αποφάσισα τελικά να δημοσιοποιήσω το κείμενο πιστεύοντας ότι η σιωπή δεν βοηθά κανένα μας και όσο γρηγορότερα αποφασίσουμε όλοι μας να μιλήσουμε ανοικτά τόσο καλύτερα θα είναι για την πόλη που γεννηθήκαμε , μεγαλώσαμε και τελικά δραστηριοποιούμαστε.

Αφορμή για το άρθρο αυτό υπήρξε η κατάσταση που επικράτησε στην πόλη κατά την διάρκεια των εορτών των Χριστουγέννων. Ισως αυτό ήταν και το κερασάκι στην τούρτα αφού όλοι γνωρίζουμε την κρατούσα τα τελευταία χρόνια κατάσταση. Νομίζω ότι όλοι νιώσαμε παράξενα , νιώσαμε περίεργα , βλέποντας μια πόλη φάντασμα χωρίς σε τίποτα να θυμίζει την εορταστική ατμόσφαιρα γειτονικών έστω πόλεων. Παντού μια ατμόσφαιρα βαριά , πρόσωπα θλιμμένα και γενικά μια ατμόσφαιρα που κάθε άλλο παρά την Πρωτεύουσα του Νομού Λασιθίου θύμιζε. Μια Πρωτεύουσα κραταιά άλλοτε και παραπαίουσα ή ακόμα , καταρρέουσα σήμερα. Αλήθεια πόσα έχουν αλλάξει από το 1984 όταν όντας μαθητής Λυκείου απολάμβανα την ατμόσφαιρα των Χριστουγέννων σε μια πόλη που έσφυζε από κίνηση και από ζωή. Κανονικά  έπρεπε να έχουν αλλάξει πολλά , δυστυχώς όμως καθημερινά διαπιστώνω ότι επί της ουσίας δεν έχει αλλάξει τίποτα. Μιλάμε για την ίδια πόλη – όχι σε μέγεθος κατ ανάγκη -  με μια πολύ χειρότερη νοοτροπία στην διαχείριση των πάντων. Μιλάμε για μια πόλη εχθρική στους επισκέπτες της που σίγουρα δεν μπορεί να μπει στο πάνθεον των τουριστικών ελληνικών πόλεων. Μια πόλη όμως που λόγω θέσης αλλά και φυσικής ομορφιάς θα μπορούσε να ήταν πρότυπο ελληνικής πόλης εις ότι αφορά την λειτουργία αλλά και τις παροχές της.

Η πόλη αυτή προικίστηκε πραγματικά από τον Θεό να είναι κτισμένη σε ένα μαγικό σημείο , πάνω σε επτά λόφους και έχοντας στο κεντρικό της σημείο μία λίμνη, με απαράμιλλη ομορφιά και με άμεση σύνδεση με την θάλασσα. Σε οποιοδήποτε άλλο μέρος του κόσμου και αν βρισκόταν η πόλη αυτή θα αποτελούσε σημείο αναφοράς και σίγουρα θα είχε αναπτυχθεί σε τελείως διαφορετική βάση. Δυστυχώς όμως , έπεσε στα χέρια μας. Όλων εμάς που την αγαπάμε , που θεωρούμαστε κομμάτι της και όμως καταφέραμε να την διασύρουμε και να την διαλύσουμε πολύ πιο σύντομα από  ότι θα περίμενε κανείς.

Ξεκινώντας λοιπόν μια μικρή κριτική διαδρομή σε χαρακτηριστικά της σημεία , δεν μπορώ να μην  ξεκινήσω από την λίμνη του Αγίου Νικολάου όπου θεωρώ ότι όλες οι επεμβάσεις που έγιναν μέχρι σήμερα ήταν το λιγότερο ατυχείς. Χρησιμοποιώ πληθυντικό ευγενείας, μιας που η ουσιαστική επέμβαση η οποία έγινε στον χώρο αυτό ήταν η προσθήκη ξύλινων περγκολών κατόπιν Πανελληνίου Αρχιτεκτονικού Διαγωνισμού - εξ όσων θυμάμαι – την αισθητική των οποίων επιμελώς θα αποφύγω να σχολιάσω. Πέραν αυτού ουσιαστικά τίποτα. Η παλαιά τουριστική αστυνομία ανεκμετάλλευτη ,σε κατάσταση απαράδεκτη σήμερα , δεδομένου ότι πλέον αντιμετωπίζει και στατικά προβλήματα , τα πρανή της λίμνης σε άθλια κατάσταση , το παρκάκι πάνω από τα βράχια παντελώς εγκαταλειμμένο και αναξιοποίητο , η πρόσβαση στην λίμνη από την οδό Ν. Πλαστήρα ακριβώς όπως πριν από πολλά πολλά χρόνια. Εις ότι αφορά τον φωτισμό ούτε λόγος να γίνεται. Βέβαια εδώ θα πει κάποιος ότι … υπάρχει η γνωστή διαμάχη με το Λιμενικό Ταμείο και εν πάσει περιπτώσει υπήρχαν διαχωριστικές γραμμές εξουσίας μέσα στην ίδια πόλη. Είναι επιεικώς αφελής η αιτιολογία αυτή δεδομένου ότι εδώ ακριβώς μπαίνει το θέμα της ηγεσίας , σκοπός της οποίας είναι όχι να αναδεικνύει αλλά να επιλύει τα οποιαδήποτε προβλήματα έχουν παρουσιασθεί. Σε αυτό ακριβώς το σημείο κρινόμαστε όλοι μας.

Εις ότι αφορά το παραλιακό μέτωπο της πόλης μας από τον Γαργαδόρο μέχρι και τον Όρμο Αγίου Νικολάου. Προσπαθώ να δω και να θυμηθώ τι πραγματικά άλλαξε σε όλα αυτά τα χρόνια. Δυστυχώς δεν άλλαξε τίποτα ουσιαστικά , ενώ και οι όποιες αλλαγές έγιναν αντί πραγματικά να αναδειχθούν και να αποτελέσουν  κομμάτι μιας συνολικής παρέμβασης  , έγιναν αποσπασματικά με αποτέλεσμα να χαθούν μέσα στην συνολική μιζέρια του δομημένου αστικού περιβάλλοντος.

Χωρίς να θέλω να εστιάσω σε κάθε περιοχή ξεχωριστά και να κουράσω , θα πώ απλά ότι η πόλη μας κατάφερε σε όλα αυτά τα χρόνια να αποκτήσει ένα πεζόδρομο , έναν δρόμο ήπιας κυκλοφορίας , να αποκτήσει περιφερειακό δρόμο , να επεκτείνει το σχέδιο της δημιουργώντας μια τριτοκοσμική επέκταση σχεδίου πόλης με μικρούς σε πλάτος δρόμους , χωρίς να αντιμετωπίσει την έλλειψη πρασίνου , την παντελή έλλειψη χώρων στάθμευσης κλπ. Δεν κατάφερε να αξιοποιήσει περιοχές εξαίρετου φυσικού κάλλους όπως ο Λόφος του Αγίου Χαραλάμπου , ενώ δεν απόκτησε ή δεν αποκατάστησε ποτέ τον κοινωνικό της ιστό. Γνωρίζω και κατανοώ όλες τις δυσκολίες που υπήρξαν. Γνωρίζω και κατανοώ όλες τις οικονομικές δυσκολίες της παρούσας συγκυρίας. Όμως δεν μπορούμε και δεν δικαιούμεθα να κρυβόμαστε πίσω από αυτές. Πρέπει σιγά σιγά η καραμέλα αυτή να τελειώσει. Είναι προφανές ότι ΛΕΦΤΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ. Ωραία αυτό το κατανοήσαμε και μετά ; Πρέπει όλοι να αναρωτηθούμε γιατί πραγματικά η πόλη έχει φθάσει ως εδώ και να ξεκινήσουμε να σχεδιάζουμε την επόμενη ημέρα. Η επόμενη ημέρα πρέπει να σχεδιασθεί και να υλοποιηθεί το συντομότερο δυνατόν. Πρέπει να εξεύρουμε πόρους. Πέρασαν οι εποχές που το Κράτος έθρεφε τους πολιτικούς του ηγέτες … γιατί στην ουσία, αυτό και μόνο έκανε και αυτοί φρόντιζαν να του το ανταποδίδουν με χειροκροτήματα και χειροκροτητές. Δεν είναι δυνατόν να ικανοποιούμεθα με αναπλάσεις αποσπασματικές και με προδιαγραφές που ανήκουν σε άλλες δεκαετίες.

Πρέπει να αρχίσουμε να δεχόμαστε τα μηνύματα των καιρών δεδομένου ότι σε λίγο θα είναι πραγματικά αργά. Δεν μπορούμε να λεγόμαστε τουριστική πόλη και να φροντίζουμε με κάθε δυνατό τρόπο να δημιουργούμε προβλήματα στο τουριστικό μας προϊόν , το οποίο ουσιαστικά αποτελεί και την μονοκαλλιέργεια της περιοχής. Τώρα αν πρέπει να συντηρούμε μονοκαλλιέργεια αυτό είναι μια άλλη ιστορία , η οποία προφανώς δεν είναι της παρούσης. Εν πάσει περιπτώσει διαπιστώνουμε καθημερινά ότι η πόλη μας δεν είναι φιλική για εμάς και πολύ περισσότερο για τους επισκέπτες μας. Αν αυτό δεν το καταλάβουμε και το κατανοήσουμε βαθιά , δεν υπάρχει περίπτωση να μπορέσουμε να σχεδιάσουμε την επόμενη ημέρα.

Θυμάμαι την αγωνία μας να φέρουμε στην περιοχή μας ΤΕΙ. Ποτέ όμως δεν αναρωτήθηκε κανείς αν η περιοχή ήταν έτοιμη να υποδεχθεί ένα ΤΕΙ και γενικότερα ένα Πανεπιστημιακό Ίδρυμα. Εμείς όμως πιστοί στο να κάνουμε κάτι γιατί διαφορετικά θα μας το πάρουν άλλοι ,δώσαμε μάχες , φέραμε φοιτητές και μετά από τόσα χρόνια ερωτώ ανοικτά. Ήταν ή είναι η πόλη έτοιμη για να δεχθεί φοιτητές ; Για όλους εμάς που έχουμε περάσει από φοιτητικές πόλεις η απάντηση είναι προφανής και είναι ένα τεράστιο ΟΧΙ. Όμως επιμένουμε να συντηρούμε την νοοτροπία του ότι «δεν ενδιαφερόμαστε για κανένα στρατηγικό σχεδιασμό και εγώ τα θέλω όλα , γιατί όλα πρέπει να μου ανήκουν». Τεράστιο λάθος. Αναρωτηθήκαμε άραγε αν οι φοιτητές που έχουν κατά καιρούς περάσει από την πόλη μας , είχαν προβλήματα ; Αν αυτά τα προβλήματα ήταν σημαντικά ή ασήμαντα για αυτούς ; Αναρωτηθήκαμε αν έχουν μεταβληθεί σε διαφημιστές της πόλης μας ; Έγινε ποτέ σχετική μελέτη για να διαπιστωθούν τα πραγματικά οφέλη από την ύπαρξη ενός ΤΕΙ στην περιοχή μας; Είμαι από τους ανθρώπους που ταξιδεύω αρκετά και που κρατάω αυτιά αλλά και μάτια ανοικτά στα ταξίδια αυτά. Ακούγοντας και βλέποντας το τι συμβαίνει αλλού , θλίβομαι για όλα συμβαίνουν στην πόλη μου … για μένα , έχοντας παρόντα εμένα. Και για να μην υπάρξει η παραμικρή παρερμηνεία είμαι υπέρ του να υπάρχουν Σχολές όπου υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις , δεδομένου ότι η ύπαρξη των προϋποθέσεων αυτών , μόνο αθροιστικά και πολλαπλασιαστικά οφέλη έχει να προσφέρει στην περιοχή. Τώρα έχοντας το ΤΕΙ στην πόλη μας , οφείλουμε να δουλέψουμε και να δημιουργήσουμε τις κατάλληλες συνθήκες για την ευχάριστη παραμονή όλων αυτών που θα στοχεύσουμε να είναι οι άμεσοι διαφημιστές του τόπου μας. Με άλλα λόγια οφείλουμε να κάνουμε όλα όσα δεν έχουμε κάνει ως τώρα. Για να γίνει αυτό οφείλουμε να δουλέψουμε, αλλά πρέπει να δουλέψουν μαζί μας και τα παιδιά – οι φοιτητές – οι οποίοι δεν φαντάζεσθε τι μπορούν να δώσουν σε μια κοινωνία , αρκεί η κοινωνία να το θελήσει.

Έχω ακούσει ακόμα , να κατηγορούν τα μεγάλα ξενοδοχεία της περιοχής για το ότι δεν συμβάλλουν στην τοπική οικονομία αφού οι πελάτες τους δεν φαίνονται καν στην πόλη. Στο σημείο αυτό να επισημάνω ότι δεν έχω δει ποτέ ένοπλο φρουρό στις πύλες των ξενοδοχείων να εμποδίζει τους πελάτες να κατέβουν και να κάνουν μια βόλτα στην  πόλη. Τουναντίον έχω διαπιστώσει την δημιουργία επίγειων παραδείσων εντός των ιδιοκτησιών τους , οι οποίοι έρχονται να καλύψουν την γύμνια των υποδομών που υπάρχει εκτός αυτών και παράλληλα να οξύνουν τις αντιθέσεις εντός και εκτός. Αλήθεια πιστεύει κανένας ότι το όνειρο ενός ξενοδόχου είναι να μεταβληθεί και σε εστιάτορα ; Αν όμως η περιοχή δεν μπορεί να καλύψει τις ανάγκες αυτές , τότε οφείλει ο ίδιος σαν επιχειρηματίας να το κάνει. Δημιουργώντας λοιπόν εμείς τριτοκοσμικές συνθήκες και υποδομές έξω από τις μονάδες αυτές , ουσιαστικά εμείς είμαστε αυτοί που κλείνουμε τις πόρτες εξόδου και δεν αφήνουμε τον κόσμο αυτόν να συμβάλλει έμμεσα ή άμεσα στην τοπική οικονομία.

Έχω ακούσει πολλούς να ομιλούν για σημαντική αύξηση του τουριστικού ρεύματος προς την Ελλάδα για την επόμενη χρονιά. Φαίνεται ότι ήρθε η ώρα η Ελλάδα να εισπράξει την έστω και αρνητική διαφήμιση όλων των τελευταίων ετών. Εμείς από την πλευρά μας τι κάνουμε για να ανταπεξέλθουμε στην θετική αυτή όπως φαίνεται εξέλιξη ; Απολύτως τίποτα. Για ακόμα μια χρονιά θα περιμένουμε τα κρουαζιερόπλοια να βοηθήσουν την οικονομία της πόλης. Μάλιστα επειδή δεν μπορέσαμε να τα καταφέρουμε μόνοι μας προσλάβαμε και σύμβουλο για θέματα κρουαζιέρας. Αν θυμάμαι καλά προσλάβαμε την κυρία που είχε παρουσιασθεί πριν από δύο χρόνια στο Επιμελητήριο Λασιθίου να μας συμβουλεύει να μην πάμε στην έκθεση του Μαϊάμι , γιατί όπως είπε «δεν πρέπει να εμφανιζόμαστε πουθενά αν δεν έχουμε κάτι να πούμε». Άραγε δύο χρόνια μετά τι ήταν αυτό που άλλαξε ; Άσε δε που μας πήρε δύο χρόνια για να προσλάβουμε την σύμβουλο μας. Εγώ απλά να υπενθυμίσω ότι το Ηράκλειο και ειδικά ο ΟΛΗ έχοντας ένας προικισμένο και εργατικό manager στις τάξεις του άλλαξε την ροή της κρουαζιέρας στο λιμάνι του Ηρακλείου και μες στο καταχείμωνο – παραμονές εορτών – κατάφερε και έφερε περίπου 8.500 τουρίστες στο Ηράκλειο. Αυτό είναι ένα απλό παράδειγμα για το τι ευκαιρίες υπάρχουν σε εποχή κρίσης. Εμείς ακόμα μελετάμε το αν θα πρέπει να γίνουν ή όχι τουαλέτες στο λιμάνι Αγίου Νικολάου και αν γίνουν πως θα πάρουμε τα λύματα. Ημαρτον.

Πολλοί ομιλούν το τελευταίο διάστημα για την ανάγκη πεζοδρόμησης του ιστορικού κέντρου του Αγίου Νικολάου. Όμως για να γίνει αυτό δεν μπορεί να γίνει με τις υπάρχουσες συνθήκες. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να γίνει. Πλέον αναγνωρίζουμε όλοι την επιτακτική ανάγκη της εκπόνησης ενός στρατηγικού σχεδίου αλλαγής μορφής και λειτουργίας της πόλης μας. Οφείλουμε να καταγράψουμε , μελετήσουμε και αρχίσουμε το συντομότερο δυνατόν αν οραματιζόμαστε την πόλη του μέλλοντος. Μια πόλη που θα μπορεί να προσφέρει ένα άλλου είδους προϊόν από αυτά που προσφέρουν άλλες πόλεις στο νησί. Δίκτυο πεζοδρόμων , θέσεις στάθμευσης και ηλεκτρονικές υπηρεσίες δεν ανήκουν στην σφαίρα της φαντασίας. Μπορεί και πρέπει να αλλάξει η φυσιογνωμία της πόλης και για να γίνει αυτό θα απαιτηθεί αλλαγή φιλοσοφίας και τρόπου σκέψης. Πρέπει όλοι όσοι ασχολούνται με τα κοινά της πόλης αυτής να βοηθήσουν ανιδιοτελώς και πέρα των πολιτικών ή άλλων σκοπιμοτήτων ώστε η πόλη αυτή  να βγει από την μιζέρια. Πρέπει να αρχίσουν να γίνονται  πράγματα που να αλλάζουν την πληγωμένη ψυχολογία μας. Να γίνονται πράγματα που να μας κάνουν να νιώσουμε έστω και λίγο πολίτες μιας Ευρωπαϊκής πόλης. Να γίνονται πράγματα για τα οποία χρειάζεται κυρίως φαντασία , μικρές χορηγίες και εθελοντική εργασία.

Ταξιδεύοντας πρόσφατα στο Πέζαρο στην Ιταλία , προσκαλεσμένος από εταιρεία κατασκευής επίπλων κουζίνας , μας έγινε μια ξενάγηση στην πόλη και με μεγάλη περηφάνια ξεκίνησαν την ξενάγηση μας από τον δημόσιο κήπο τους. Φυσικά δεν μπόρεσα να αντισταθώ και να ρωτήσω λεπτομέρειες όταν βρέθηκα μπροστά σε ένα υπέροχο round about (κυκλικός κόμβος της πόλης) στολισμένο με απίστευτα λουλούδια και τεχνική , όπου κάπου σε μια γωνία είχε μια διαφημιστική ξύλινη πινακίδα με το λογότυπο της εταιρείας. Με ενημέρωσαν λοιπόν ότι ο τοπικός Δήμος έδωσε σε ιδιώτες όλους τους δημόσιους χώρους πρασίνου δίδοντας τους την ευθύνη του καλλωπισμού του χώρου με αντάλλαγμα την τοποθέτηση της μικρής και διακριτικής διαφημιστικής τους πινακίδας. Ήταν λοιπόν τέτοια η ανταπόκριση του κόσμου που αμέσως αναπτύχθηκε ένας πρότυπος υγιής ανταγωνισμός για το ποιος θα έχει την καλύτερη παρουσίαση και σύντομα έγινε θεσμός όπου πλέον ο Δήμος βραβεύει κάθε χρόνο με τιμητική πλακέτα την καλύτερο δημόσιο χώρο , τον οποίο περιποιείται ιδιώτης. Άραγε αφού έχει δοκιμασθεί αλλού , εδώ δεν μπορεί να περπατήσει και πρέπει αναγκαστικά να περιμένουμε την πρόσληψη εποχιακού προσωπικού το οποίο αν δεν προσληφθεί μας δημιουργεί προβλήματα με αποτέλεσμα όλοι οι χώροι πρασίνου στην πόλη να είναι σε άθλια κατάσταση.

Διαβάζοντας το κείμενο μπορεί κανένας με μια εύκολη ανάγνωση να πει κανείς ότι πρόκειται για ένα μηδενιστικό κείμενο. Είναι ακριβώς αυτό το οποίο θα ήθελα να αποφευχθεί σαν σκέψη. Δεν μηδενίζω τίποτα , απλά επαναλαμβάνω ότι δεν με τιμά το γεγονός του να πανηγυρίζω επειδή , το έτος 2012 κάνουμε δίκτυο αποχέτευσης στην Πλάκα , επειδή έχουμε επέκταση σχεδίου πόλης εδώ και χρόνια με αδιάνοιχτες οδούς και χωμάτινους δρόμους , επειδή έχουμε Μαρίνα χωρίς κτιριακή υποδομή , επειδή έχουμε παραλιακό μέτωπο με σοβαρά προβλήματα και τόσα άλλα.

Κάπου εδώ πρέπει να βάλω τελεία. Δυστυχώς όταν γράφω παρασύρομαι , ενώ το ίδιο συμβαίνει και όταν ομιλώ. Όμως λυπάμαι που δεν μπορώ να σιωπήσω. Είναι καιρός να αρχίσουμε όλοι μας να δραστηριοποιούμαστε και να πιέζουμε για την επόμενη ημέρα. Το τοπίο του Νομού Λασιθίου σύντομα αλλάζει και οι δραστηριότητες μεταφέρονται … και όχι πάντα κεντροβαρικά (ο νοών νοείτο). Ίσως έχουμε ακόμα μια τελευταία ευκαιρία , την οποία για να την αξιοποιήσουμε οφείλουμε να τρέξουμε. Σε λίγο θα είναι αργά αφού θα έχουμε μπει σε δρόμο χωρίς επιστροφή ενώ ήδη βαδίζουμε σε μονοπάτια άγνωστα και ολισθηρά. Μέσα στα όλα όσα πρέπει να ξεκινήσουμε  να κάνουμε , οφείλω για άλλη μια φορά να επισημάνω ότι πρέπει να δημιουργήσουμε ξανά τον χαμένο μας κοινωνικό ιστό και όλος ο σχεδιασμός του μέλλοντος οφείλει και πρέπει να είναι γύρω από τον άξονα αυτό.

Πρέπει επιτέλους να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας και όλοι μαζί να αφήσουμε τις ανόητες αντιπαραθέσεις στην άκρη και να πορευθούμε με ένα κοινό τόπο επιδιώξεων και πρωτοβουλιών μακριά από πολιτικές μικροσκοπιμότητες. Δυστυχώς η πόλη μας έχει εξελιχθεί σε ένα απέραντο χωριό και έχει αποκτήσει μια φυσιογνωμία παντελώς αντίθετη προς τον ρόλο της ως Πρωτεύουσα πόλη ενός Νομού. Επιστρέφοντας στην πόλη μετά το πέρας των φοιτητικών μου υποχρεώσεων δεν μπορούσα να φαντασθώ ποτέ ότι θα βίωνα μια τέτοια κατάσταση σχεδόν τριάντα χρόνια μετά. Νιώθω πλέον έντονα την πόλη να βουλιάζει και εμείς να την κοιτάμε απαθείς. Τι να το κάνω εγώ αν ο καπετάνιος πέσει τελευταίος στην θάλασσα , βλέποντας το πλοίο του να βυθίζεται ; Η ουσία είναι ότι το σκάφος θα έχει πλέον χαθεί !!!

 

ΓΟΥΝΑΛΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Πολιτικός Μηχανικός / Project Manager

gounalakis@europlan.gr

 

 

ΣΧΟΛΙΑ:

ΚΡΑΤΗΜΕΝΟΥ ΣΟΥΛΑ 08.01.2013

Καταρχήν συγχαρητήρια,

αλήθεια είναι ωραίο κείμενο και ευανάγνωστο (στην αρχή τρόμαξα όταν είδα 5 σελίδες, χαχα),

Εγώ σαν μια ξένη στην πόλη σου παρατήρησα ότι την παραμονή των Χριστουγέννων είχε ένα τύπου παζάρι στην πλατεία και τίποτα άλλο, άσε μην σχολιάσω καλύτερα την χριστουγεννιάτικη διακόσμηση.

Εμείς όταν ερχόμασταν για βόλτα στον Άγιο (2 φορές μη φανταστείς), μας έκανε τραγική εντύπωση η συμπεριφορά των καταστηματαρχών και οι τιμές τους στο τουριστικό σημείο της πόλης, στην λίμνη.

Με αποτέλεσμα, απλά να περνάμε από τον Άγιο και να μην ξανά σταματήσουμε άλλη φορά, έστω και για ένα καφέ!

Κατά την γνώμη μου αξίζει η δημοσίευση, μπας και κάνουν τίποτα έστω οι απλοί πολίτες του Αγίου!!!!!

 

ΓΙΑΝΝΑΚΑΚΗ ΠΟΠΗ 09.01.2013

Καλημέρα Γιώργο.

Το άρθρο σου μου άρεσε πάρα πολύ.  Απλό και κατανοητό,  δεν  παραπέμπει σε κανένα πολιτικό όφελος (που σε προβλημάτιζε) μου άρεσε  πολύ το παράδειγμα – πρόταση -  που έκανες για τους δημόσιους χώρους πρασίνου που συνάντησες στην Ιταλία. (Θα ήταν μαγικό να γίνει κάτι ανάλογο εδώ).

 Με προβλημάτισες πολύ   γιατί είναι θέμα συζήτησης αρκετές φορές και αναφέρεις πολλά που πολύ κόσμος δεν τα γνωρίζει.  Έχω ακούσει διάφορα από αυτά έξω και πολλά από φιλοξενούμενους που έχω κατά διαστήματα.

Θα σου αναφέρω ξανά για το βιβλίο.  Όταν κάποιος διαβάζει αυτά που γράφεις, στο μυαλό του δημιουργούνται εικόνες  που τον μεταφέρεις εκεί που θέλεις .

Πολύ θα ήθελα να διαβάσω ένα βιβλίο από σένα.

Καλή σου μέρα!!!

 

ΚΑΧΟΠΟΥΛΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑ 08.01.2013

Εεεε…. μα είσαι ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟΣ!!!

Μπράβο, πάρα πολύ ωραίο κείμενο…….. και πρέπει οπωσδήποτε να δημοσιευθεί!

 

ΚΟΚΚΙΝΗΣ ΝΙΚΟΣ 09.01.2013

Γιώργο καλημέρα..

 

Εύγε για το κείμενο !!!

 

mob: +30 697 4763938

tel :   +30 28410 22213

 

 

ΛΙΤΣΑ ΣΓΟΥΡΟΥ 12.01.13

·         Καλημέρα Γιώργο, με την ευκαιρία του διαδυκτίου θα ήθελα να σου πω μπράβο για το άρθρο που δημοσίευσες στην εφημερίδα. Ήταν πολύ ισσοροπημένο ως προς τα θετικά και τα αρνητικά που συμβαίνουν στην πόλη μας. Κατάφερες να μην είναι μηδενιστικό, αλλά να εκφράζει απόλυτα την αγωνία όλων μας ως προς το τί γίνεται από εδώ και πέρα, δεδομένου ότι εδώ που φτάσαμε, φτάσαμε!! Το πιο σημαντικό για μένα πάντως είναι όντως το πού είναι ο κοινωνικός ιστός μας????