Φωτεινή Σιλουέτα της Σπιναλόγκας ... απο τον κ. Μαυρικάκη Κώστα

• 

  
  

  
  

  ΦΩΤΕΙΝΗ ΣΙΛΟΥΕΤΑ ΤΗΣ ΣΠΙΝΑΛΟΓΚΑΣ
  
  Έχοντας πια απαλλαγεί η μαρτυρική νησίδα της Σπιναλόγκας από τα τελευταία απόνερα μιας εικαστικής παρέμβασης που προσέβαλε βάναυσα την ιστορική μνήμη, εξακολουθεί να ακτινοβολεί κυρίως με τη σιωπή της, τις αξίες και τα βαθιά της νοήματα. Η φωτεινή σιλουέτα της διαγράφεται στα σκοτάδια των καιρών, και φωτίζει απόψε αποκλειστικά το φρούριο, εξαιτίας του εσπερινού του προστάτη της Αγίου Παντελεήμονα, όπου όπως κάθε χρόνο συνέρευσαν εκατοντάδες πολίτες. Γράφει η πιο μεγάλη μορφή από τους χανσενικούς που πέρασαν από εκεί, ο Επαμεινώνδας Ρεμουντάκης στην αυτοβιογραφία του:
  «…Αυτή ήταν η πρώτη νύχτα που πέρασα δεσμώτης σαν τον Προμηθέα επάνω στο βράχο της Σπιναλόγκας σε ηλικία 21 έτους, την εποχή των ονείρων του κάθε ανθρώπου που έρχεται στη γη. Με μια διαφορά ότι του Προμηθέα ο αετός κατέτρωγε το συκώτι που αναγεννάτο στο διάστημα της νύχτας, ενώ εις εμένα και εις τους άλλους συνασθενείς μου, η ασθένεια του Χάνσεν κατεβρόχθιζε και αισθήσεις και μαζί με τις σάρκες και τα οστά, Τίποτε δεν άφηνε ανέπαφο και σε όλα ήθελε να επιβάλει την κυριαρχίαν της. Σύμμαχον και βοηθόν της είχε την στεναχωρία και την απελπισία των αρρώστων.
  Κατά τα εννέα το πρωί ήλθαν οι φίλοι μου και με παρεκάλεσαν να τους ακολουθήσω με σκοπό να πάμε σε ένα από τα τρία καφενεία, στα οποία οι άρρωστοι συγκεντρώνονταν τις ατέλειωτες ώρες που δεν είχαν ούτε σκοπό, ούτε απασχόληση»…

  
  

  

  

  
  

  Αναδημοσίευση απο το facebook του κ. Μαυρικάκη Κωστή