Δευτέρα, Ιουλίου 22, 2013
Unknown
κύριε
ΤΣΟΚΛΗ ΚΑΙ Η ΦΑΛΑΚΡΑ ΤΟΥ ΚΑΙΣΑΡΑ, ΚΡΥΒΟΤΑΝ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΔΑΦΝΙΝΟ
ΣΤΕΦΑΝΙ…
Με μια σφοδρή επίθεση στο πρόσωπό μου, με ειρωνεία, απαξίωση, ωμό κυνισμό, χαρακτηρισμούς και υπαινιγμούς, επέλεξε ο έλληνας καλλιτέχνης κ. Κώστας Τσόκλης να απαντήσει στο άρθρο – δημόσια παρέμβασή μου, με τίτλο “«Εσύ ο τελευταίος λεπρός»: Finis coronat opus…” με αφορμή την επιμονή του για μόνιμη παραμονή του «εκρηγνυόμ...ενου σταυρού» του πάνω στην οχυρή νησίδα Σπιναλόγκα. (Με την ευκαιρία, δεν θέλω να σχολιάσω σχετικά και κατά παραγγελία άρθρα σε διάφορα αθηναϊκά glamour ιστολόγια και τα οποία κινούνται στα όρια της χυδαιότητας αρθρογράφων για τα πανηγύρια που τα στελεχώνουν…). Ο κ. Τσόκλης μπορεί, νομίζοντας ότι έχει κατακτήσει τον «Όλυμπο» της Τέχνης, να καλύπτεται πίσω από μια ιδιότυπη «καλλιτεχνική ασυλία» που τον απαλλάσσει από τα αυτονόητα. Και τα αυτονόητα, δηλαδή κατά πόσο η σύγχρονη τέχνη μπορεί να σφραγίζει εσαεί ένα μοναδικό μαρτυρικό χώρο μνήμης, υποψήφιο στη συλλογική μνήμη της ανθρωπότητας, σε ένα αρχαιολογικό χώρο και μνημειακό σύνολο, αποφεύγει να τα απαντήσει. Αντί αυτού επέλεξε τον ολισθηρό δρόμο της προσωπικής επίθεσης διανθισμένο με ασύστολα ψεύδη, ειρωνείες και προσωπικούς χαρακτηρισμούς μην αντέχοντας τον διάλογο και την κριτική... Δεν σκοπεύω να τον ακολουθήσω στον κατήφορο που επέλεξε από εκεί ψηλά που βρίσκεται. Και όσο πιο ψηλά βρίσκεται κανείς, τόσο πιο πολύ πάταγο και γδούπο κάνει όταν πέφτει. Θα σκεφτώ πολύ αν του κάνω τη χάρη να του απαντήσω αναλυτικά. Επέλεξα όμως να δημοσιεύσω αυτούσιο το κείμενο με το οποίο μου επιτέθηκε μέσα από τις σελίδες του τοπικού τύπου. Ο καλλιτέχνης αυτοακυρώνεται και αυτοαπαξιώνεται με το γραπτό του… Το κείμενό του αυτούσιο:
«Με αφορμή το άρθρο σας στην ΑΝΑΤΟΛΗ της 27ης Ιουνίου 2013.
Τι κρίμα κύριε Μαυρικάκη, πόσο λυπάμαι που έχασα τόσο απότομα τη φιλία σας! Φοβάμαι πως ή εγώ κάτι δεν εξήγησα καλά στο κείμενό μου, ή ότι εσείς (κι αυτό παρά τις πολλαπλές αναγνώσεις του που κάνατε όπως λέτε) δεν καταλάβατε τίποτα. Ή μήπως μέσα στο δικό μου κείμενο, διαβάσατε τις δικές σας σκέψεις. Θα θελα να σας καταλάβω γιατί σας χρωστάω μια θαυμάσια βραδιά στην Κρήτη με τον Ψαραντώνη. Για αυτό παίρνω ένα ένα τα θέματα που θίγεται και προσπαθώ. Ας πάρουμε πια σαν δεδομένο, (όπως και είναι) ότι το έργο περί ου ο λόγος, έχει πια αποκαθηλωθεί και παραδοθεί στη μοίρα του. Αυτό πια δεν αναιρείται, ότι και να πω, ότι και να γράψετε. Όμως το θέμα δεν ήταν αυτό. Αυτό ήταν η αφορμή για να συζητήσουμε το πρόβλημα της σχέσης Τέχνης και Αρχαιολογίας, που είναι σοβαρό για τον τόπο μας και παραμένει ανοιχτό. Σ' αυτό εσείς δεν πήρατε θέση. Όπως δεν πήρατε θέση υπέρ ή κατά του βανδαλισμού που αδιαμφισβητήτως διεπράχθη. Μην ξεχνάτε ότι ο " Εκρηγνυόμενος Σταυρός", εκτός από έργο τέχνης, καλό ή κακό, είναι και σύμβολο της θρησκείας μας και αφιέρωμα στους λεπρούς, που απ'ότι φαίνεται κι εσείς τιμάτε. Αν θυμάμαι καλά, κάπου μιλάτε για παλίμψηστο. Είμαι βέβαιος, πρέπει να είμαι; Ότι γνωρίζετε το νόημα της λέξης.
Πρώτο σας λοιπόν ατόπημα
"Υπουργικό μέσο για να καταξιωθεί η Τέχνη του", ειλικρινά νομίζετε ότι το έχω ανάγκη; Για να το λέτε όμως, έτσι θα είναι. Πάντως τον κύριο Τζαβάρα, δεν τον έχω συναντήσει ποτέ στη ζωή μου. Τα τηλεφωνήματά του, ήταν δικιά του πρωτοβουλία και τον ευχαριστώ για αυτό. Αν και, μεταξύ μας, με απογοήτευσε εκ των υστέρων, η έλλειψη σθένους από μέρους του. Αλλά εσείς κύριε Μαυρικάκη, ένας άντρας σοφός, πώς μπορείτε από τη μια να μιλάτε για "συντεταγμένη πολιτεία" και από την άλλη να δείχνετε τέτοια ασέβεια με τα υπονοούμενά σας, προς τον Υπουργό του Πολιτισμού; Που είναι η συντεταγμένη σας σκέψη;
Δεύτερη ατυχής αναφορά
"Η αποκαθήλωση" λέτε του Θεοτοκόπουλου, που τα ίχνη της εξαφανίστηκαν από τη Σπιναλόγκα κι αυτό σας θλίβει, όπως, τι σύμπτωση! Τηρουμένων ασφαλώς των αναλογιών, μην παρεξηγηθώ και πάλι... Εξαφανίστηκαν και τα δεκατρία εντοιχισμένα Σχέδια που δώρισα στο νησί, κατόπιν αιτήσεως της κυρίας Μενδώνη. Και τώρα, η καταστροφή του Σταυρού, πρώην φίλε μου.
Τρίτη απαράδεκτη αστοχία, ή αναίδεια;
Όλα τα περί αλαζονείας, έπαρσης, οίησης, μονοπώλησης, οικειοποίησης, μοναδικός εικαστικός εκφραστής, μοναδικός κληρονόμος των μουσών και άλλοι ευγενείς χαρακτηρισμοί εις βάρους μου. Από πού τα συμπεραίνετε, ευγενή μου φίλε;
Τέταρτη έλλειψη παρατηρητικότητας
Δεν παρατηρήσατε, είκοσι χρόνια τώρα πια, (όπως λέτε) πάνω στο νησί, ότι ούτε ένα ίχνος από την περίοδο του λεπροκομείου δεν έμεινε; Εσείς, που σωστά ονομάζετε το νησί "μοναδικό μαρτυρικό τόπο". Ενώ ολόκληρη η δικιά μας εκδήλωση ήταν ένας (κακόηχος αν θέλετε και αδέξιος αν αυτό σας καλύπτει) ύμνος πάντως προς τους δυστυχείς αυτούς ανθρώπους. Πράγμα που ασφαλώς δεν αποκλείει κανέναν άλλον από το να δείξει με το δικό του τρόπο, ανάλογο ή και μεγαλύτερο για τον τόπο σεβασμό. Απρόσεχτε φίλε μου.
Πέμπτη ανοησία
Ποια είναι η ύβρις; Η επιθυμία να διασωθεί ένα έργο τέχνης ή η καταστροφή του; Ξανασκεφτείτε το φίλε μου.
Έκτη επιπολαιότητα
Η τέχνη φίλε μου αγαπητέ, δεν διαμορφώνει την ιστορία αλλά την παρατηρεί, την καταγράφει και την μορφοποιεί, διευκολύνοντας έτσι, τη μελλοντική ανάγνωση της Ιστορίας. Όμως, πώς να αναγνώσεις την Ιστορία, όταν καταστρέφεις τις μαρτυρίες της; Απερίσκεπτε, άσε τον Τσόρτσιλ στην ησυχία του και μην μπερδεύεις τις αρμοδιότητες.
Έβδομη προχειρολογία και σοβαρή αυτή!
Η χρηματοδότηση του έργου. Ρώτα και μάθε φίλε μου, πού βρέθηκαν τα χρήματα και πόσα ο καλλιτέχνης ζητιάνεψε κυριολεκτικά από φίλους και γνωστούς και πόσα έβαλε από την τσέπη του για να φέρει σε πέρας την εκδήλωση. Κι αυτά, εκτός από την άμισθη δουλειά ενός ολόκληρου χρόνου, εκ του οποίου τρεις ολόκληρους μήνες επάνω στο νησί. Τι είχαν κοστίσει τα έργα που δάνεισε για την έκθεση και τι οι μηχανές που χρειάστηκαν. Μα πάνω από όλα, η εθελοντική εργασία μιας ολόκληρης ομάδας φίλων και συνεργατών. Αχάριστε φίλε μου!
Όγδοη έλλειψη πληροφόρησης
Δεν σου επιτρέπετε να μην γνωρίζεις ότι ενώ εσείς προσπαθείτε ανεπιτυχώς μέχρι στιγμής να εντάξετε το νησί στην UNESCO, η δικιά μας εκδήλωση τελούσε υπό την αιγίδα της. Αναποτελεσματικέ μου φίλε.
Ένατη αστοχία ή έλλειψη θάρρους;
Δεν είναι λοιπόν μεγαλειώδες το γεγονός ότι οι καλλιτέχνες είναι έτοιμοι να "χαρίσουν το πατρικό τους οικόπεδο" αντί να το νέμονται επί αιώνες, παρά να απαρνηθούν τις ιδέες τους και την ιστορική τους στιγμή; Τι σας λέω τώρα; Σε ποιον τα λέω;
Όσο για τον Έρασμο, διαβάστε τον ακόμα μια φορά, θα σας βοηθήσει ίσως να καταλάβετε τον εαυτό σας. Έναν Κωστή Μαυρικάκη που σας διαφεύγει. Με όλη μου την αγάπη προς εσάς και τον σεβασμό στο δικαίωμα να εκφράζεστε ελεύθερα. Εσείς αλλά όπως κι εγώ.
Κώστας Τσόκλης,
Με μια σφοδρή επίθεση στο πρόσωπό μου, με ειρωνεία, απαξίωση, ωμό κυνισμό, χαρακτηρισμούς και υπαινιγμούς, επέλεξε ο έλληνας καλλιτέχνης κ. Κώστας Τσόκλης να απαντήσει στο άρθρο – δημόσια παρέμβασή μου, με τίτλο “«Εσύ ο τελευταίος λεπρός»: Finis coronat opus…” με αφορμή την επιμονή του για μόνιμη παραμονή του «εκρηγνυόμ...ενου σταυρού» του πάνω στην οχυρή νησίδα Σπιναλόγκα. (Με την ευκαιρία, δεν θέλω να σχολιάσω σχετικά και κατά παραγγελία άρθρα σε διάφορα αθηναϊκά glamour ιστολόγια και τα οποία κινούνται στα όρια της χυδαιότητας αρθρογράφων για τα πανηγύρια που τα στελεχώνουν…). Ο κ. Τσόκλης μπορεί, νομίζοντας ότι έχει κατακτήσει τον «Όλυμπο» της Τέχνης, να καλύπτεται πίσω από μια ιδιότυπη «καλλιτεχνική ασυλία» που τον απαλλάσσει από τα αυτονόητα. Και τα αυτονόητα, δηλαδή κατά πόσο η σύγχρονη τέχνη μπορεί να σφραγίζει εσαεί ένα μοναδικό μαρτυρικό χώρο μνήμης, υποψήφιο στη συλλογική μνήμη της ανθρωπότητας, σε ένα αρχαιολογικό χώρο και μνημειακό σύνολο, αποφεύγει να τα απαντήσει. Αντί αυτού επέλεξε τον ολισθηρό δρόμο της προσωπικής επίθεσης διανθισμένο με ασύστολα ψεύδη, ειρωνείες και προσωπικούς χαρακτηρισμούς μην αντέχοντας τον διάλογο και την κριτική... Δεν σκοπεύω να τον ακολουθήσω στον κατήφορο που επέλεξε από εκεί ψηλά που βρίσκεται. Και όσο πιο ψηλά βρίσκεται κανείς, τόσο πιο πολύ πάταγο και γδούπο κάνει όταν πέφτει. Θα σκεφτώ πολύ αν του κάνω τη χάρη να του απαντήσω αναλυτικά. Επέλεξα όμως να δημοσιεύσω αυτούσιο το κείμενο με το οποίο μου επιτέθηκε μέσα από τις σελίδες του τοπικού τύπου. Ο καλλιτέχνης αυτοακυρώνεται και αυτοαπαξιώνεται με το γραπτό του… Το κείμενό του αυτούσιο:
«Με αφορμή το άρθρο σας στην ΑΝΑΤΟΛΗ της 27ης Ιουνίου 2013.
Τι κρίμα κύριε Μαυρικάκη, πόσο λυπάμαι που έχασα τόσο απότομα τη φιλία σας! Φοβάμαι πως ή εγώ κάτι δεν εξήγησα καλά στο κείμενό μου, ή ότι εσείς (κι αυτό παρά τις πολλαπλές αναγνώσεις του που κάνατε όπως λέτε) δεν καταλάβατε τίποτα. Ή μήπως μέσα στο δικό μου κείμενο, διαβάσατε τις δικές σας σκέψεις. Θα θελα να σας καταλάβω γιατί σας χρωστάω μια θαυμάσια βραδιά στην Κρήτη με τον Ψαραντώνη. Για αυτό παίρνω ένα ένα τα θέματα που θίγεται και προσπαθώ. Ας πάρουμε πια σαν δεδομένο, (όπως και είναι) ότι το έργο περί ου ο λόγος, έχει πια αποκαθηλωθεί και παραδοθεί στη μοίρα του. Αυτό πια δεν αναιρείται, ότι και να πω, ότι και να γράψετε. Όμως το θέμα δεν ήταν αυτό. Αυτό ήταν η αφορμή για να συζητήσουμε το πρόβλημα της σχέσης Τέχνης και Αρχαιολογίας, που είναι σοβαρό για τον τόπο μας και παραμένει ανοιχτό. Σ' αυτό εσείς δεν πήρατε θέση. Όπως δεν πήρατε θέση υπέρ ή κατά του βανδαλισμού που αδιαμφισβητήτως διεπράχθη. Μην ξεχνάτε ότι ο " Εκρηγνυόμενος Σταυρός", εκτός από έργο τέχνης, καλό ή κακό, είναι και σύμβολο της θρησκείας μας και αφιέρωμα στους λεπρούς, που απ'ότι φαίνεται κι εσείς τιμάτε. Αν θυμάμαι καλά, κάπου μιλάτε για παλίμψηστο. Είμαι βέβαιος, πρέπει να είμαι; Ότι γνωρίζετε το νόημα της λέξης.
Πρώτο σας λοιπόν ατόπημα
"Υπουργικό μέσο για να καταξιωθεί η Τέχνη του", ειλικρινά νομίζετε ότι το έχω ανάγκη; Για να το λέτε όμως, έτσι θα είναι. Πάντως τον κύριο Τζαβάρα, δεν τον έχω συναντήσει ποτέ στη ζωή μου. Τα τηλεφωνήματά του, ήταν δικιά του πρωτοβουλία και τον ευχαριστώ για αυτό. Αν και, μεταξύ μας, με απογοήτευσε εκ των υστέρων, η έλλειψη σθένους από μέρους του. Αλλά εσείς κύριε Μαυρικάκη, ένας άντρας σοφός, πώς μπορείτε από τη μια να μιλάτε για "συντεταγμένη πολιτεία" και από την άλλη να δείχνετε τέτοια ασέβεια με τα υπονοούμενά σας, προς τον Υπουργό του Πολιτισμού; Που είναι η συντεταγμένη σας σκέψη;
Δεύτερη ατυχής αναφορά
"Η αποκαθήλωση" λέτε του Θεοτοκόπουλου, που τα ίχνη της εξαφανίστηκαν από τη Σπιναλόγκα κι αυτό σας θλίβει, όπως, τι σύμπτωση! Τηρουμένων ασφαλώς των αναλογιών, μην παρεξηγηθώ και πάλι... Εξαφανίστηκαν και τα δεκατρία εντοιχισμένα Σχέδια που δώρισα στο νησί, κατόπιν αιτήσεως της κυρίας Μενδώνη. Και τώρα, η καταστροφή του Σταυρού, πρώην φίλε μου.
Τρίτη απαράδεκτη αστοχία, ή αναίδεια;
Όλα τα περί αλαζονείας, έπαρσης, οίησης, μονοπώλησης, οικειοποίησης, μοναδικός εικαστικός εκφραστής, μοναδικός κληρονόμος των μουσών και άλλοι ευγενείς χαρακτηρισμοί εις βάρους μου. Από πού τα συμπεραίνετε, ευγενή μου φίλε;
Τέταρτη έλλειψη παρατηρητικότητας
Δεν παρατηρήσατε, είκοσι χρόνια τώρα πια, (όπως λέτε) πάνω στο νησί, ότι ούτε ένα ίχνος από την περίοδο του λεπροκομείου δεν έμεινε; Εσείς, που σωστά ονομάζετε το νησί "μοναδικό μαρτυρικό τόπο". Ενώ ολόκληρη η δικιά μας εκδήλωση ήταν ένας (κακόηχος αν θέλετε και αδέξιος αν αυτό σας καλύπτει) ύμνος πάντως προς τους δυστυχείς αυτούς ανθρώπους. Πράγμα που ασφαλώς δεν αποκλείει κανέναν άλλον από το να δείξει με το δικό του τρόπο, ανάλογο ή και μεγαλύτερο για τον τόπο σεβασμό. Απρόσεχτε φίλε μου.
Πέμπτη ανοησία
Ποια είναι η ύβρις; Η επιθυμία να διασωθεί ένα έργο τέχνης ή η καταστροφή του; Ξανασκεφτείτε το φίλε μου.
Έκτη επιπολαιότητα
Η τέχνη φίλε μου αγαπητέ, δεν διαμορφώνει την ιστορία αλλά την παρατηρεί, την καταγράφει και την μορφοποιεί, διευκολύνοντας έτσι, τη μελλοντική ανάγνωση της Ιστορίας. Όμως, πώς να αναγνώσεις την Ιστορία, όταν καταστρέφεις τις μαρτυρίες της; Απερίσκεπτε, άσε τον Τσόρτσιλ στην ησυχία του και μην μπερδεύεις τις αρμοδιότητες.
Έβδομη προχειρολογία και σοβαρή αυτή!
Η χρηματοδότηση του έργου. Ρώτα και μάθε φίλε μου, πού βρέθηκαν τα χρήματα και πόσα ο καλλιτέχνης ζητιάνεψε κυριολεκτικά από φίλους και γνωστούς και πόσα έβαλε από την τσέπη του για να φέρει σε πέρας την εκδήλωση. Κι αυτά, εκτός από την άμισθη δουλειά ενός ολόκληρου χρόνου, εκ του οποίου τρεις ολόκληρους μήνες επάνω στο νησί. Τι είχαν κοστίσει τα έργα που δάνεισε για την έκθεση και τι οι μηχανές που χρειάστηκαν. Μα πάνω από όλα, η εθελοντική εργασία μιας ολόκληρης ομάδας φίλων και συνεργατών. Αχάριστε φίλε μου!
Όγδοη έλλειψη πληροφόρησης
Δεν σου επιτρέπετε να μην γνωρίζεις ότι ενώ εσείς προσπαθείτε ανεπιτυχώς μέχρι στιγμής να εντάξετε το νησί στην UNESCO, η δικιά μας εκδήλωση τελούσε υπό την αιγίδα της. Αναποτελεσματικέ μου φίλε.
Ένατη αστοχία ή έλλειψη θάρρους;
Δεν είναι λοιπόν μεγαλειώδες το γεγονός ότι οι καλλιτέχνες είναι έτοιμοι να "χαρίσουν το πατρικό τους οικόπεδο" αντί να το νέμονται επί αιώνες, παρά να απαρνηθούν τις ιδέες τους και την ιστορική τους στιγμή; Τι σας λέω τώρα; Σε ποιον τα λέω;
Όσο για τον Έρασμο, διαβάστε τον ακόμα μια φορά, θα σας βοηθήσει ίσως να καταλάβετε τον εαυτό σας. Έναν Κωστή Μαυρικάκη που σας διαφεύγει. Με όλη μου την αγάπη προς εσάς και τον σεβασμό στο δικαίωμα να εκφράζεστε ελεύθερα. Εσείς αλλά όπως κι εγώ.
Κώστας Τσόκλης,
Τήνος 18 Ιουλίου 2013
Αναδημοσίευση απο το facebook του κ. Μαυρικάκη Κώστα ( ο οποίος απαντά και δημοσιέυει την επιστολή του κ. Τσόκλη)
