''Παράδεισος του Έρωτα'', στις 31-10-2013

Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2013 "Παράδεισος του έρωτα" Η Κινηματογραφική Λέσχη Αγίου Νικολάου παρουσιάζει την Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2013, στις 21:30 ακριβώς, στο Κινηματοθέατρο REX την ταινία "Παράδεισος του έρωτα-Paradies: Liebe", παραγωγής Αυστρίας -2012, σε σκηνοθεσία Ούλριχ Ζάιντλ με τους: Μαργκαρέτε Τίζελ, Πέτερ Καζούνγκου και Γκαμπριέλ Μαρούα. Η ταινία αναφέρεται σε τρεις γυναίκες πενηντάρες που αποφασίζουν να κάνουν σεξοτουρισμό στην Κένυα. Η αφήγηση εστιάζεται στην Τερέζα, μια μητέρα παχύσαρκη, ξανθιά με ευδιάκριτα χαρακτηριστικά βορειοευρωπαίας. Στην πορεία αντιλαμβανόμαστε ότι η Τερέζα δεν αποζητά μόνο τη διαφυγή από την καθημερινότητα και το σεξ, αλλά ότι αισθάνεται απέραντη μοναξιά και αυτό που πραγματικά θέλει είναι λίγη αγάπη. Στην αναζήτηση της, μπλέκεται σε μια σειρά από περιπέτειες με νεαρούς αφρικανούς και συμβαίνουν διάφορα τραγελαφικά επεισόδια, όπου εκτίθεται ανάγλυφα η αντίθεση της ευρωπαϊκής με την αφρικανική κουλτούρα. Η Τερέζα γρήγορα αντιλαμβάνεται ότι με το χρήμα μπορεί να αγοράσει τα πάντα εκτός από το πραγματικό ενδιαφέρον και την αγάπη, για να καταλήξει στο απογοητευτικό συμπέρασμα ότι στις ειδυλλιακές παραλίες της Κένυας δεν υπάρχει χώρος για αληθινά ειδύλλια… Η νέα ταινία του Ζάιντλ εντυπωσίασε στο Φεστιβάλ Καννών με το ριζοσπαστικό τρόπο κινηματογράφησης και την κοφτερή της ματιά πάνω σε καυτά θέματα: την κυριαρχία του χρήματος, τη φτώχεια και τη μιζέρια και κυρίως τη μοναξιά. Ο ”Παράδεισος του έρωτα" αποτελεί το πρώτο μέρος μιας τριλογίας του αυστριακού κινηματογραφιστή, που παρακολουθεί τρείς γυναίκες της ίδιας οικογένειας να αναζητούν, η κάθε μια με τον τρόπο της, τον έρωτα-παράδεισό της. Ψυχρή, σκληρή, αλλά ειλικρινής απεικόνιση της "σύγκρουσης" δυο πολιτισμών, -της μοντέρνας αποικιοκρατίας και της ανθρώπινης αλληλο-εκμετάλλευσης-, η ταινία ακροβατεί μεταξύ χιούμορ και λύπης και χειρίζεται θέματα όπως το σεξ, τη φυλή και την κληρονομιά της αποικιοκρατίας με μια καλοδεχούμενη ελαφριά πινελιά. Με τη γνωστή του μέθοδο –που φιλμάρει χωρίς τυπικό σενάριο ή βοηθητικές μουσικές, ένα μείγμα από επαγγελματίες και ερασιτέχνες ηθοποιούς– ο Αυστριακός σκηνοθέτης καταπιάνεται εδώ με ένα πραγματικά άβολο θέμα: τον σεξοτουρισμό. Αυτό που ενδιαφέρει τον Ζάιντλ δεν είναι τόσο η σεναριακή εξέλιξη, όσο η υφέρπουσα ψυχολογία αυτής της αμφίδρομης σχέσης, εκμεταλλευτή και εκμεταλλευόμενου, η συνέχιση της αποικιοκρατίας με νέα μέσα και, εν τέλει, η πικρή γεύση που αφήνει στη κεντρική ηρωίδα όλη αυτή η φρούδα αναζήτηση του επίγειου συναισθηματικού παράδεισου της στο εντελώς λάθος μέρος. Με σχεδόν ντοκιμενταρίστικη προσέγγιση, η κάμερα καταγράφει –χωρίς να κρίνει, να ωραιοποιεί ή να παίρνει θέση– όλη τη μιζέρια των μαζικά λουόμενων και ρηχά σκεπτόμενων τουριστών, κι όλη την πονηρή ιδιοτέλεια των αυτόχθονων. Εμβόλιμα στην αφήγηση, τα γνωστά "ταμπλό του Ζάιντλ", (αινιγματικά και καλαίσθητα πλάνα ανθρώπων που ατενίζουν την κάμερα), ενώ παράλληλα ελλοχεύει μια έμμεση κριτική των παγιωμένων αντιλήψεων σχετικά με το ωραίο (μια και οι παχουλές κυρίες παίρνουν τη θέση των κοκαλιάρικων μοντέλων). Με έξυπνα κινηματογραφικά κάδρα, και με όμορφες εικόνες, συντεταγμένες με ευστοχία, ο "Παράδεισος του έρωτα" εκφράζει με ρεαλιστικό τρόπο τον πόνο και τη μοναξιά της ανθρώπινης ψυχής σε μια εμπορευματοποιημένη κοινωνία αδιαφορίας και εκμετάλλευσης, φροντίζοντας πάντα να διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή.