Πέμπτη, Οκτωβρίου 17, 2013
Unknown
 |
| [Rene Magritte/ Oι εραστές _1928] |
14.10.2013/ Ενδιαφέρον και καλογραμμένο το κείμενο περί κεντροαριστεράς στο σημερινό τύπο...58 υπογραφές από βαριά ονόματα, πανεπιστημιακούς δασκάλους , καλοπροαίρετους αλλά και απόντες επώνυμους, αλλά και κάποιους που θεωρώ πως έχουν δοκιμαστεί και αποτύχει οικτρά...
Είναι αλήθεια πως η ρητορική του κειμένου έχει ένα πυρήνα απόψεων και αναφορών, που το καθιστούν σχεδόν αποστομωτικό αλλά φανερώνει και μια έλλειψη κατανόησης ή ακόμη και αποσιώπησης πολλών ζητημάτων...Θα περίμενα πως θα υπήρχε μια αναφορά στη ΦΤΩΧΕΙΑ και σε όσα δεν έχει κάνει το σύστημα για να την πολεμήσει...
Θυμίζω την περίφημη πρόταση Τόμπιν που την έχουν τώρα και 20 χρόνια κάνει γαργάρα καθώς δεν τολμούν να επιβαρύνουν τις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές με αυτό τον ελάχιστο φόρο του 0,1%...Έψαξα σχολαστικά να βρω μια φορά τη λέξη ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ και ένα σχόλιο για τα ανύπαρκτα δικαιώματα των κάθε λογής αποκλεισμένων συμπολιτών μας...
Τα παιδιά που γεννήθηκαν στην Ελλάδα και είναι μαύρα, αλήθεια δεν αξίζουν μια αράδα σε ένα τόσο καλογραμμένο κείμενο;...Δεν είδα πουθενά τη λέξη "ΤΡΑΠΕΖΕΣ" , ούτε ένα ελάχιστο υπαινιγμό για το ΦΟΒΟ και την ΑΝΑΓΚΗ, που υποχρεώνουν χιλιάδες συμπολίτες μας στην αναγκαστική ένδεια μιας και δεν έχουν να προσμένουν τίποτα από τις ανύπαρκτες ΑΝΑΔΙΑΝΕΜΗΤΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ της γερμανοκρατούμενης οικονομικής μονοτροπίας της Ευρώπης, που οδηγεί στην εξαθλίωση και κυοφορεί τη γέννηση των πιο ακραίων φοβικών και Φασιστικών συμμοριών σε όλες τις χώρες του Νότου...
Χρειάζεται αλήθεια πολλή προσοχή όταν επικαλείται κανείς τις αρχές της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ, την ώρα που το σημερινό αγοραίο πρότυπο των υπερεθνικών και βαθιά αντιδημοκρατικών κέντρων λήψης των αποφάσεων δεν έχει πια καμιά σχέση με συλλογικότητες και δημοκρατική συζήτηση αλλά έχει επιβάλει παντού την απόλυτη κυριαρχία της ΑΓΟΡΑΙΑΣ ΧΥΔΑΙΟΤΗΤΑΣ που τείνει να μετασχηματίσει όλο το διακύβευμα της συμβίωσης σε ένα τεράστιο καζίνο... ...Τέλος είχα την αδημονία να διαβάσω κάτι για τον ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ που εναντιώνεται στη ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ των ενστίκτων και κυρίως για τη ΜΝΗΜΗ που αντιστέκεται στους πανίσχυρους μηχανισμούς της λήθης και το ΛΟΓΟ, που είναι σε θέση να επαναθεμελιώνει ηθικά την ύπαρξή μας κάθε μέρα...
Δεν τα διάβασα όλα αυτά, στο κειμενικό αυτό κρεσέντο, δείγμα μιας σχεδόν καλβινιστικής ρητορικής που φαίνεται να έχει καλές προθέσεις αλλά θεωρώ πως της λείπει -επιεικώς- η ενσυναίσθηση, η κατανόηση του "άλλου",η αίσθηση του απλού καθημερινού προτάγματος της ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ, που μας δίδαξαν οι αγράμματοι σε πολλές περιπτώσεις προπάτορές μας και οι απλοί άνθρωποι μιας εποχής που δεν είχε τα περιτυλίγματα της ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗΣ και δεν υπηρετούσε τα πρότυπα της ΜΕΓΕΘΥΝΣΗΣ και της (καταστροφικής πολλές φορές) ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ, που δεν αποτελεί πάντα το ζητούμενο...Μήπως πρέπει να αναζητήσουμε το ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ που αφήσαμε να γίνει συντρίμμια και να αρχίσουμε να μιλούμε για την ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ενός αξιακού φορτίου που σπαταλήσαμε;...
Δεν ξέρω αλήθεια αν οι φασματικές επικλίσεις, ΔΕΞΙΑ, ΚΕΝΤΡΟ, ΑΡΙΣΤΕΡΑ είναι πια ικανές να περιγράψουν τις προτεραιότητες της σημερινής συνθήκης...
Μήπως θα οφείλαμε να αναζητούμε πιο πολύ ανθρώπους με ένα ΑΝΟΙΚΤΟ βλέμμα στα πράγματα, που αισθάνονται πως έχουν δεσμούς με μια ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ πρόσληψη των ζητημάτων χωρίς να υποκύπτουν στην εκτός ελέγχου παγκοσμιοποιημένη δεσποτεία των επιγόνων του Φρίντμαν ;...
Ίσως μαζί με το λογισμό και τ΄ όνειρο να μπορεί να δώσει μια ώθηση για την "έφοδο στον ουρανό", η ΤΕΧΝΗ και ο ΕΡΩΤΑΣ, που αποτελούν τις μοναδικές κοινές μας αλήθειες στο έτσι κι αλλιώς σπαρακτικό μας ταξίδι προς τη σκόνη των άστρων..
Είναι αλήθεια πως η ρητορική του κειμένου έχει ένα πυρήνα απόψεων και αναφορών, που το καθιστούν σχεδόν αποστομωτικό αλλά φανερώνει και μια έλλειψη κατανόησης ή ακόμη και αποσιώπησης πολλών ζητημάτων...Θα περίμενα πως θα υπήρχε μια αναφορά στη ΦΤΩΧΕΙΑ και σε όσα δεν έχει κάνει το σύστημα για να την πολεμήσει...
Θυμίζω την περίφημη πρόταση Τόμπιν που την έχουν τώρα και 20 χρόνια κάνει γαργάρα καθώς δεν τολμούν να επιβαρύνουν τις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές με αυτό τον ελάχιστο φόρο του 0,1%...Έψαξα σχολαστικά να βρω μια φορά τη λέξη ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ και ένα σχόλιο για τα ανύπαρκτα δικαιώματα των κάθε λογής αποκλεισμένων συμπολιτών μας...
Τα παιδιά που γεννήθηκαν στην Ελλάδα και είναι μαύρα, αλήθεια δεν αξίζουν μια αράδα σε ένα τόσο καλογραμμένο κείμενο;...Δεν είδα πουθενά τη λέξη "ΤΡΑΠΕΖΕΣ" , ούτε ένα ελάχιστο υπαινιγμό για το ΦΟΒΟ και την ΑΝΑΓΚΗ, που υποχρεώνουν χιλιάδες συμπολίτες μας στην αναγκαστική ένδεια μιας και δεν έχουν να προσμένουν τίποτα από τις ανύπαρκτες ΑΝΑΔΙΑΝΕΜΗΤΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ της γερμανοκρατούμενης οικονομικής μονοτροπίας της Ευρώπης, που οδηγεί στην εξαθλίωση και κυοφορεί τη γέννηση των πιο ακραίων φοβικών και Φασιστικών συμμοριών σε όλες τις χώρες του Νότου...
Χρειάζεται αλήθεια πολλή προσοχή όταν επικαλείται κανείς τις αρχές της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ, την ώρα που το σημερινό αγοραίο πρότυπο των υπερεθνικών και βαθιά αντιδημοκρατικών κέντρων λήψης των αποφάσεων δεν έχει πια καμιά σχέση με συλλογικότητες και δημοκρατική συζήτηση αλλά έχει επιβάλει παντού την απόλυτη κυριαρχία της ΑΓΟΡΑΙΑΣ ΧΥΔΑΙΟΤΗΤΑΣ που τείνει να μετασχηματίσει όλο το διακύβευμα της συμβίωσης σε ένα τεράστιο καζίνο... ...Τέλος είχα την αδημονία να διαβάσω κάτι για τον ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ που εναντιώνεται στη ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ των ενστίκτων και κυρίως για τη ΜΝΗΜΗ που αντιστέκεται στους πανίσχυρους μηχανισμούς της λήθης και το ΛΟΓΟ, που είναι σε θέση να επαναθεμελιώνει ηθικά την ύπαρξή μας κάθε μέρα...
Δεν τα διάβασα όλα αυτά, στο κειμενικό αυτό κρεσέντο, δείγμα μιας σχεδόν καλβινιστικής ρητορικής που φαίνεται να έχει καλές προθέσεις αλλά θεωρώ πως της λείπει -επιεικώς- η ενσυναίσθηση, η κατανόηση του "άλλου",η αίσθηση του απλού καθημερινού προτάγματος της ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ, που μας δίδαξαν οι αγράμματοι σε πολλές περιπτώσεις προπάτορές μας και οι απλοί άνθρωποι μιας εποχής που δεν είχε τα περιτυλίγματα της ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗΣ και δεν υπηρετούσε τα πρότυπα της ΜΕΓΕΘΥΝΣΗΣ και της (καταστροφικής πολλές φορές) ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ, που δεν αποτελεί πάντα το ζητούμενο...Μήπως πρέπει να αναζητήσουμε το ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ που αφήσαμε να γίνει συντρίμμια και να αρχίσουμε να μιλούμε για την ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ενός αξιακού φορτίου που σπαταλήσαμε;...
Δεν ξέρω αλήθεια αν οι φασματικές επικλίσεις, ΔΕΞΙΑ, ΚΕΝΤΡΟ, ΑΡΙΣΤΕΡΑ είναι πια ικανές να περιγράψουν τις προτεραιότητες της σημερινής συνθήκης...
Μήπως θα οφείλαμε να αναζητούμε πιο πολύ ανθρώπους με ένα ΑΝΟΙΚΤΟ βλέμμα στα πράγματα, που αισθάνονται πως έχουν δεσμούς με μια ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ πρόσληψη των ζητημάτων χωρίς να υποκύπτουν στην εκτός ελέγχου παγκοσμιοποιημένη δεσποτεία των επιγόνων του Φρίντμαν ;...
Ίσως μαζί με το λογισμό και τ΄ όνειρο να μπορεί να δώσει μια ώθηση για την "έφοδο στον ουρανό", η ΤΕΧΝΗ και ο ΕΡΩΤΑΣ, που αποτελούν τις μοναδικές κοινές μας αλήθειες στο έτσι κι αλλιώς σπαρακτικό μας ταξίδι προς τη σκόνη των άστρων..
e-fonien.blogspot.gr
