Τετάρτη, Μαΐου 29, 2013
Unknown
Το να είσαι υπερδύναμη δεν είναι εύκολο. Όλοι περιμένουν να αναλάβεις δράση, αλλά μόλις το κάνεις, δέχεσαι τις αναπόφευκτες κριτικές για τη δράση που έλαβες.Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής στην Ουάσιγκτον, οι οποίοι αντιμετωπίζουν την αντίφαση αυτή εδώ και δεκαετίες, θεωρούν ότι είναι μέρος του κόστους της παγκόσμιας επιχειρηματικής δραστηριότητας.
Παρά τις οποιεσδήποτε υπολειπόμενες αντιστάσεις, το Πεκίνο έχει επίσης αρχίσει να προσαρμόζεται στον παγκόσμιο μεγεθυντικό φακό. Ωστόσο, από όλο το φάσμα της παγκόσμιας ηγεσίας, καμία θέση δε φαίνεται πιο άβολη από αυτήν του Βερολίνου.
Η κρίση της ευρωζώνης μπορεί να έχει χάσει τον επείγοντα χαρακτήρα της στις χρηματοπιστωτικές αγορές, αλλά η παρατεταμένη και βαθιά ύφεση στο μεγαλύτερο μέρος της περιφέρειας έχει οδηγήσει σε δημόσια αντίδραση εναντίον των πολιτικών ελίτ. Όλο και περισσότερο, η δυσαρέσκεια αυτή είναι στοχευμένη προς τη Γερμανία, την οικονομική υπερδύναμη της Ευρώπης, η οποία παρουσιάζεται ως ότι ακυρώνει κάθε ελπίδα για ανάπτυξη μέσω της προσηλωμένης εστίασης στη μείωση των ελλειμμάτων.
Από τις υψηλότερες μέχρι τις χαμηλότερες βαθμίδες της γερμανικής κυβέρνησης, η κριτική αυτή θεωρείται λανθασμένη. Οι Γερμανοί πολιτικοί πιστεύουν ότι η κυβέρνησή τους χρησιμοποιείται ως αποδιοπομπαίος τράγος. Ορισμένοι βέβαια είναι λιγότερο ευγενικοί, χαρακτηρίζοντας την κριτική ως αχαριστία για μία χώρα που βοήθησε στην κινητοποίηση εκατοντάδων δις ευρώ σε κρατικές και τραπεζικές διασώσεις. Σε καλούν να δράσεις, και όταν το κάνεις, σε κατακρίνουν για αυτό. Καλώς ήρθατε στο στάτους της υπερδύναμης.
Δεδομένης της μοναδικής ιστορίας της Γερμανίας στην Ευρώπη, η κριτική φαίνεται να επηρεάζει το Βερολίνο πιο βαθιά από ότι άλλες πρωτεύουσες υπερδυνάμεων. Είναι δύσκολο να γίνει συζήτηση στο Bundestag για το ρόλο της Γερμανίας στην κρίση, χωρίς να παραπονεθεί κάποιος βουλευτής για κάποια αριστερή ελληνική εφημερίδα που έχει χρησιμοποιήσει photoshop για να κάνει τους Γερμανούς ηγέτες να μοιάζουν με Ναζί.
Ανησυχώντας για τη δαιμονοποίηση, το Βερολίνο έχει αρχίσει να αντεπιτίθεται. Και ο τρόπος με τον οποίο αντεπιτίθεται λέει πολλά για την αυξανόμενη απογοήτευσή του με τον τρόπο που έχουν αντιμετωπίσει την κρίση οι Βρυξέλλες.
Πρώτον, το Βερολίνο παρουσίασε μία σειρά από διμερείς συμφωνίες με άλλες χώρες τις ευρωζώνης, με στόχο την καταπολέμηση της ανεργίας. Η πρώτη έλαβε χώρα την προηγούμενη εβδομάδα στην Ισπανία, όπου τα δύο υπουργεία εργασίας υπέγραψαν συμφωνία για τη δημιουργία 5.000 θέσεων εργασίας ή μαθητείας για νέους Ισπανούς στη Γερμανία κάθε χρόνο. Η συμφωνία ακολουθήθηκε από μία ανακοίνωση ότι η εθνική τράπεζα ανάπτυξης της Γερμανίας θα βοηθήσει την Πορτογαλία στην επανέναρξη της δανειοδότησης για τις μικρές επιχειρήσεις.
Το Βερολίνο πιέζει τις δύο αυτές ιδέες στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις Βρυξέλλες, εδώ και μήνες. Αν δεν το κάνετε εσείς, φαίνεται να λέει το Βερολίνο, θα το κάνουμε μόνοι μας.
Ο άλλος τρόπος αντεπίθεσης είναι πολύ πιο άμεσος: πιέζοντας την Επιτροπή να εφαρμόσει προγράμματα ανάπτυξης τα οποία συμφωνήθηκαν μήνες πριν, και τα οποία το Βερολίνο πιστεύει ότι θα έπρεπε να είχαν ήδη οργανωθεί και να εφαρμόζονται. Έχουν περάσει 18 μήνες από τότε που οι ηγέτες συμφώνησαν να επιταχύνουν τα κονδύλια της ΕΕ για την ανάπτυξη στην Ελλάδα, αλλά λίγα πράγματα έχουν συμβεί, υποστηρίζουν Γερμανοί αξιωματούχοι. Τα δάνεια της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων στην Πορτογαλία, τα οποία έλαβαν ώθηση από μία αύξηση κεφαλαίου της τράπεζας, αξίας €10 δις πέρυσι, έχουν καθυστερήσει. Τα πολυδιαφημισμένα «ομόλογα έργων» -τα οποία υποστηρίζονται από όλες τις χώρες της ΕΕ για τη χρηματοδότηση έργων υποδομής για τις πληγείσες οικονομίες- είχαν συμφωνηθεί πριν από έναν χρόνο, αλλά δεν έχει γίνει καμία πρόοδος.
Τα ξαφνικά γερμανικά «πυρά» έχουν χτυπήσει νεύρο στις Βρυξέλλες, ιδιαίτερα εφόσον πολλοί αξιωματούχοι πιστεύουν ότι ο Χοσέ Μανουέλ Μπαρόζο, ο Πρόεδρος της Επιτροπής, ήταν αυτός που έπρεπε να πιέσει το Βερολίνο να εγγραφεί σε πολλές από αυτές τις πρωτοβουλίες εξαρχής. «Ο Μπαρόζο χρειάστηκε να παρέμβει πολλές φορές για την άρση των εμποδίων που δημιουργούνταν από τη γερμανική κυβέρνηση», είπε ένας υπάλληλος της Επιτροπής.
Υποστηρίζουν επίσης, ότι η Βρυξέλλες δεν έμειναν άπραγες. Παρά τις καθυστερήσεις που προκαλούνται από τις γραφειοκρατίες των δικαιούχων χωρών, τις αλλαγές στους κανόνες της ΕΤΕπ ή την πολιτική φαγωμάρα που έχει τις ρίζες της στις εθνικές πρωτεύουσες, πολλά από τα προγράμματα για τα οποία παραπονιέται οι Γερμανία είναι έτοιμα να αποδώσουν καρπούς, επιμένουν οι αξιωματούχοι της ΕΕ.
Θα κάνουν τα εν λόγω προγράμματα τη διαφορά; Οι περισσότεροι οικονομολόγοι λένε πως όχι. Πέντε χιλιάδες μαθητείες ή ακόμη και θέσεις εργασίας, δεν βοηθούν μία χώρα όπου 1,8 εκατ. Ισπανοί κάτω των 30 ετών είναι άνεργοι.
Αλλά, όπως και με τα περισσότερα πράγματα στην πολιτική, ο συμβολισμός είναι σημαντικός. Η γερμανική επίθεση γοητείας μπορεί να κερδίσει μερικές καρδιές και μερικά μυαλά, αν μπορούν να πειστούν οι ψηφοφόροι στην περιφέρεια της ευρωζώνης έστω και στο ελάχιστο, ότι η Γερμανία προσπαθεί περισσότερο για μία ευρωπαϊκή Γερμανία από ό,τι για μία γερμανική Ευρώπη, για να χρησιμοποιήσουμε και την περίφημη διατύπωση του Τόμας Μαν.
Μπορεί, ωστόσο, να υπάρξει μία ευρωπαϊκή Γερμανία η οποία να είναι τόσο εμφανώς σε αντίθεση με τις Βρυξέλλες; Μένει να το μάθουμε.
sofokleous10.gr
