Σάββατο, Μαρτίου 23, 2013
Unknown
Σχόλιο Ιστολογίου: Οπως θα διαβάσετε το κείμενο αυτό γράφηκε τον Οκτώβριο του 2011. Σχεδόν ενάμιση χρόνο μετά και το κείμενο σε όλα τα κρίσιμα σημεία του εξακολουθεί να είναι επίκαιρο. Απλά λοιπόν , επιβεβαιώνεται για μια ακόμη φορά ότι άνθρωποι με στοιχειώδη λογική μπορούν να συμφωνήσουν σε πολλά , γιατί άραγε δεν το εφαρμόζουμε ;
Πριν από λίγες μέρες στην Νεάπολη, επιβεβαιώθηκε περίτρανα το πόσο εικονικός και ανεφάρμοστος είναι ο «Καλλικράτης», όταν η Αθήνα πρέπει να αποφασίσει ποιες Υπηρεσίες ενός Δήμου πρέπει να μεταφερθούν και που θα καταλήξουν. Όσο λοιπόν ένα γεγονός αντιμετωπίζεται και εφαρμόζεται με τόση προχειρότητα – πόσο μάλλον μια τόσο σοβαρή θεσμική αλλαγή- τόσο περισσότερο απαξιώνεται και τελικά γελοιοποιείται.
Παρολαυτά όμως, είμαι ένθερμος υποστηρικτής του θεσμού, όπως ήμουν και επί «Καποδίστρια», όχι μόνο για τα θετικά αποτελέσματα που θα έχει μια ορθή εφαρμοστική διαδικασία του «ισχύς εν τη ενώση», αλλά και διότι υπάρχουν αναμνήσεις και δεσμοί με τις κοινωνίες του Βραχασίου και του Αγίου Νικολάου, που μόνο σε ενώνουν και σε γεμίζουν. Αρκεί όμως να υπάρχει «ισχυρή αίσθηση του τι επιθυμείς να γίνεις, τι επιθυμείς να προσφέρεις και πως θα λειτουργήσεις, αφού ο ανταγωνισμός των πόλεων είναι τόσο έντονος, καθώς μπορεί να βρίσκεται πλέον όχι μόνο στην γειτονική πόλη, αλλά και στην άλλη άκρη του κόσμου. Τα πάντα λοιπόν κινούνται γύρω από την «αγορά» και το ποιες είναι όλες αυτές οι κινήσεις για την βελτίωση του ανταγωνιστικού σου πλεονεκτήματος.
Η κάθε πόλη λοιπόν μπορεί να διαδραματίσει τον δικό της ρόλο μέσα στο ίδιο χώρο που λέγεται Δήμος Αγίου Νικολάου. Όμως αυτό προϋποθέτει τρεις βασικές αρχές που πρέπει a priori να τηρούνται. (1) να μην τοποθετούνται «σύνορα» μεταξύ των πόλεων, ιδίως σε μια εποχή που ελεύθερη αγορά διαμορφώνεται και υπερβαίνει κράτη, οικονομίες, κυβερνήσεις. Δεν υπάρχει λοιπόν Βραχάσι, Νεάπολη, Άγιος Νικόλαος, Ελούντα ή Κριτσά, αλλά ένας ενιαίος Δήμος με πόλεις διακριτών ρόλων, αρκεί να αναγνωριστεί ο ρόλος και να γίνει για καθεμία ανταγωνιστικός. (2) να μην διαμορφώνεται κλίμα φανατισμού, με κραυγές και αλαλαγμούς, που συναντώνται πλέον μόνο σε κοινωνικές ομάδες, που συνήθως στερούνται προτάσεων και ιδεών, μα κυρίως οράματος. Και (3) και σημαντικότερο να μην υπάρχει ο συγκεντρωτισμός του ισχυρότερου, δίχως να απονέμει ρόλους και να αποκεντρώνει, απλοποιώντας διαδικασίες, με σκοπό την ενίσχυση της αποτελεσματικότητας. Και ειδικότερα τώρα στο θέμα της μεταφοράς των Δημοσίων Υπηρεσιών, πρέπει να εξεταστεί πολύ σοβαρά το γεγονός του ανεκμετάλλευτου Δημόσιου κτιριακού αποθέματος της Νεάπολης. Δυστυχώς και οι τρεις προαναφερθείσες αρχές συναντώνται στην περίπτωση του Δήμου μας. Πρέπει λοιπόν να υπερκεραστούν άμεσα.
Ο ρόλος της Νεάπολης υπάρχει και είναι ορατός. Μπορεί να αποτελέσει το ιστορικό, πολιτισμικό κέντρο του Δήμου. Με έμφαση στην γνώση και τον πολιτισμό, που τόσο μας έχει λείψει σαν κοινωνία, συγκρίνοντας πάντα με το παρελθόν και την ιστορία της Νεάπολης. Η αποδόμηση όλης αυτής της παρακαταθήκης υπήρξε εμφανής τα τελευταία χρόνια, αλλάζοντας την φυσιογνωμία της πόλης, απομακρύνοντάς την από την πορεία που έχει χαράξει ως Κέντρο πολιτισμού και γραμμάτων ολόκληρου του Νομού. Παράλληλα με αξιοποίηση των ιστορικών της χώρων, με αξιοποίηση του εναπομείναντα παλαιού μη κακοποιημένου πολεοδομικού ιστού και κτιριακού πλούτου, μπορεί να γίνει ένα κέντρο υποδοχής όλου του τουριστικού δυναμικού που διέρχεται κάθε χρόνο έξω από την «πόρτα» της, χωρίς να καταφέρνει να προσελκύσει τον τουρίστα-επισκέπτη ως χώρος ενδιάμεσου προορισμού. Η Νεάπολη έχει το μοναδικό προνόμιο μεταξύ των μη τουριστικών περιοχών, να βρίσκεται μεταξύ των δυο μεγαλυτέρων τουριστικών «δεξαμενών» του νησιού μας, δηλαδή ανάμεσα στις Χερσόνησο-Σταλίδα-Μάλια και Άγιο Νικόλαο. Αποτελεί δηλαδή την εναλλακτική τουριστική πρόταση έναντι των ανταγωνιστών της, που συνεπικουρούμενη με την ανάδειξη του πλούσιου θρησκευτικού και μοναστηριακού της πλούτου, μέσα ίσως και από ένα Βυζαντινό Μουσείο, μπορεί να απευθυνθεί σε αρκετά μεγάλη γκάμα φιλοξενούμενων τουριστών.
Όλα αυτά που περιγραμματικά αναφέρω, είναι μία και μόνο ένδειξη για το ποιος είναι ο ρόλος της Νεάπολης και που μπορεί να στοχεύσει, χωρίς κανένα σύμπλεγμα κατωτερότητας ή φανατισμού. Άλλωστε σήμερα που σχεδόν έχουν εκλείψει οι πολιτικές ιδεολογίες, αυτό που κυριαρχεί είναι το όραμα, η διαχείριση και η ανάπτυξη που ένας σωστός manager μπορεί να προτείνει, να διαχειριστεί και να υλοποιήσει. Αυτόν τον manager ονομάστε τον όπως εσείς θέλετε: δήμαρχο, πρόεδρο, διοικητή κ.λπ.
Εν κατακλείδι τα λάθη του παρελθόντος , σε σχέση με τον διαχωρισμό των κοινωνιών, πρέπει να αποφευχθούν, διότι ο έξυπνος παραδέχεται και μαθαίνει από τα λάθη του, ο πονηρός τα δικαιολογεί, ενώ ο βλάξ τα επαναλαμβάνει.
Νεάπολη 03-10-2011
Καφφετζάκης Γιώργος
Πολ. Μηχανικός
