Τετάρτη, Μαρτίου 20, 2013
Unknown
Η Ευρώπη του πολιτισμού.
Η Ευρώπη του ανθρωπισμού.
Η Ευρώπη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Η Ευρώπη της ισονομίας.
Η Ευρώπη της ελευθερίας του λόγου και της έκφρασης γνώμης.
Η Ευρώπη του συμβιβασμού, της ομοφωνίας και της μέσης γραμμής.
Η Ευρώπη της δικαιοσύνης και του σεβασμού στη διαφορετικότητα.
Η Ευρώπη της αλληλεγγύης.
Η Σημερινή Ενωμένη Ευρώπη στην οποία όλοι; θέλουμε να ανήκουμε και προσωπικά θέλω, δεν είναι αυτή που ονειρευτήκαμε, αυτή που θα θέλαμε, αλλά μια άλλη Ευρώπη, όπου κύριο χαρακτηριστικό της είναι η ιδιοτέλεια σε επίπεδο κρατικό και βέβαια δεν εννοώ την Κύπρο, την Ελλάδα, την Πορτογαλία και άλλα κράτη ίδιας δυναμικότητας και ισχύος.
Παρακολουθούμε τα τελευταία τουλάχιστον πέντε χρόνια μια Ευρωπαϊκή Ενωση να βαδίζει χωρίς προσανατολισμό, να τα έχει χαμένα, ανήμπορη να προβλέψει τις εξελίξεις, να σέρνεται πίσω από αυτές, να δυσκολεύεται να αντιληφθεί το βρόμικο παιχνίδι που κύρια παίζεται σε βάρος της και αντί να αντισταθεί, να αλλάξει πολιτική και να ακολουθήσει το δικό της δρόμο, έγινε και η ίδια μέρος του προβλήματος και ένας ακόμη παίκτης ενάντια στα ίδια τα συμφέροντα της.
Ποιος θα περίμενε η Ενωμένη Ευρώπη, η Ευρωζώνη με το ισχυρότερο σήμερα νόμισμα στον κόσμο, να είναι ανίκανη να διαχειριστεί τα του οίκου της και να επαιτεί το ΔΝΤ να της δώσει τα φώτα του, με τα γνωστά μέχρι σήμερα αποτελέσματα.
Ποιος το περίμενε η Ευρωζώνη να απειλείται σήμερα από τους οίκους αξιολόγησης, που και η ίδια θεοποίησε, να υποβαθμιστεί, όχι για τα οικονομικά της δεδομένα, αλλά για τις ακατανόητες αποφάσεις της που κλονίζουν την παγκόσμια οικονομία.
Ο κ. Σόιμπλε, με τα μυωπικά του εντός ή εκτός εισαγωγικών, γυαλιά, διαβεβαίωνε το Eurogroup, ότι τάχα η οικονομία της Κύπρου είναι τόσο μικρή, μόλις το 0,2% της Ευρωπαϊκής Ενωσης και άρα δεν μπορεί να αποτελέσει κίνδυνο για τη σταθερότητα της Ευρωζώνης και ότι τάχα το όποιο πρόβλημα και ο όποιος κίνδυνος δεν είναι συστημικός.
Τι κρίμα για ένα άνθρωπο που θέλει να είναι ο οικονομικός ηγέτης της Ευρωζώνης.
Η βεβαιότητα του κράτησε μόνο 24 ώρες και προτού ακόμη αποφασίσει το κοινοβούλιο της Κύπρου για την πρωτάκουστη, ανόητη και δόλια απόφαση του, αν θα την επικυρώσει ή απορρίψει.
Την σχιζοφρενική, εκδικητική και ιδιοτελή απόφαση για κούρεμα των καταθέσεων όλων των πιστωτικών ιδρυμάτων, Κυπριακών, ή ξένων που δραστηριοποιούνται στη Κύπρο.
Απόφαση που λαμβάνεται για πρώτη φορά στην παγκόσμια οικονομία και που έρχεται να διαψεύσει την ίδια την Ευρωζώνη που μόλις πρόσφατα με δική της απόφαση, βεβαίωνε ότι δεν πρόκειται να φορολογηθούν οι καταθέσεις, πράγμα που θεωρείτο μέχρι προχθές ιερό και που η ίδια πρόσφερε την εγγύηση της για ασφάλεια καταθέσεων μέχρι 100000 ευρώ.
Τι μπορεί, όμως, να πει κανείς και για όλους τους άλλους, «κατάκοπους από την προσπάθεια!!!!» να σώσουν τις οικονομίες της Ευρώπης, υπουργούς οικονομικών, που αδιαμαρτύρητα αποδέχτηκαν αυτή την απόφαση και την επικύρωσαν με τη ψήφο τους.
Διαψεύστηκαν όλοι από τα γεγονότα.
Κατάφεραν με την απόφαση τους να καταστήσουν τη μικρή Κύπρο με την «αδιάφορη» μέχρι χθες οικονομία της, το κέντρο ενδιαφέροντος και φόβου της παγκόσμιας οικονομίας και τους πολίτες όλων των χωρών να απολέσουν την όποια εμπιστοσύνη είχαν στις τράπεζες.
Κατάφεραν το μικρό και αδιάφορο μέχρι χθες κίνδυνο να το μετατρέψουν σε συστημικό κίνδυνο και να απειλεί ολόκληρη την Ευρωζώνη με αντίκτυπο στη παγκόσμια οικονομία.
Δεν γνώριζαν άραγε ότι οι καταθέσεις είναι καθαρά θέμα εμπιστοσύνης μεταξύ τραπεζικού ιδρύματος και καταθετών, ή μήπως ακριβώς αυτός ήταν ο στόχος τους, να κλονίσουν δηλαδή την εμπιστοσύνη εγχωρίων και ξένων καταθετών;
Κατάφεραν να βουλιάξουν όλα τα χρηματιστήρια και να χαθούν δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ σε μια μέρα, αριθμός πολλαπλάσιος των δέκα δισεκατομμυρίων, που θα χορηγούσαν ως δάνειο για τη διάσωση του Κυπριακού τραπεζικού συστήματος.
Κατάφεραν να αποσπάσουν την κατακραυγή όλου του κόσμου και την χλεύη όσων έχουν ακόμη και στοιχειώδη γνώσεις οικονομικών.
Κατάφεραν να αποδείξουν για άλλη μια φορά, ότι σημασία δεν έχει μόνο το μέγεθος της σκηνής, αλλά και ό ρόλος επί της σκηνής, πολύ δε περισσότερο όταν είσαι και ο πρωταγωνιστής.
Οι ίδιοι σήμερα με την άφρονη απόφαση τους κατέστησαν τη μικρή Κύπρο και το ασήμαντο για αυτούς μέγεθος της οικονομίας της πρωταγωνιστή, γιατί τρόμαξαν όλο τον κόσμο.
Ενοχλείτο ο εντιμότατος κύριος Σόιμπλε και δεν έχανε ευκαιρία να το διατυμπανίζει τους τελευταίους έξι περίπου μήνες, ότι τάχα στο τραπεζικό σύστημα της Κύπρου, ξεπλένεται βρόμικο χρήμα, κύρια από Ρώσους μεγιστάνες.
Τώρα, τους τελευταίους μόλις έξι μήνες, άκουσε για πρώτη φορά για ξέπλυμα βρόμικου χρήματος. Δεν άκουσε ποτέ για Ελβετία, για Λιχτενστάιν, για φορολογικούς παραδείσους.
Πόσο καθαρά είναι τα τρισεκατομμύρια καταθέσεων στις Γερμανικές και τις Αγγλικές τράπεζες, όχι μόνο των Ρώσων μεγιστάνων, αλλά και των Ελλήνων καταθετών κύριε Σόιμπλε; Ποιο είναι το μέτρο της καθαρότητας και μέχρι ποιο βαθμό το ανέχεστε στη Γερμανία;
Τι ενοχλούσε άραγε τον κύριο Σόιμπλε; Το ξέπλυμα χρήματος στην Κύπρο; ή μήπως επειδή το πλυντήριο δεν ήταν Γερμανικό;
Γιατί άραγε ενοχλείτο τόσο πολύ ο κύριος Σόιμπλε που οι Ρώσοι μεγιστάνες επέλεξαν την Κύπρο για τοποθέτηση των χρημάτων τους, πολύ μάλιστα περισσότερο από όσο ο κύριος Πούτιν;
Μήπως επειδή διογκώθηκε πολύ ο τραπεζικός τομέας της Κύπρου σε σχέση με το ΑΕΠ, ή επειδή δεν επέλεξαν οι Ρώσοι τις Γερμανικές Τράπεζες στη Γερμανία, ή έστω τις θυγατρικές τους σε μια χώρα, πρώην Σοβιετική Δημοκρατία, που σήμερα πέρασε στη δική τους σφαίρα επιρροής;
Ας είμαστε ειλικρινείς και κύρια ρεαλιστές.
Η Κύπρος ως διεθνές χρηματοπιστωτικό Κέντρο, δεν άφηνε αδιάφορους μεγάλους παίκτες στην Ευρώπη και την Αμερική.
Ηρθαν να προστεθούν και τα «αμαρτωλά» πλούσια κοιτάσματα φυσικού αερίου και υδρογονανθράκων.
Τα δύο αυτά γεγονότα σε συνδυασμό και με τα ευχάριστα νέα για αντίστοιχα ευρήματα στον Ελλαδικό χώρο, άλλαξαν τους συσχετισμούς σε μια κρίσιμη γεωστρατηγική και γεωπολιτική περιοχή του κόσμου που βρίσκεται σε εξέλιξη μετάβασης σε ένα νέο πολιτικό περιβάλλον που είναι ακόμη υπό διαμόρφωση.
Η διαχείριση αυτού του πλούτου δεν ήταν δυνατόν να αφήσει τους ισχυρούς αδιάφορους και κυρίως χωρίς τη δική τους συμμετοχή.
Η συνταγή της «θεραπείας» είναι γνωστή και είναι αυτή που εξελίσσεται αυτές τις μέρες.
Η Γερμανία πρωτίστως, αλλά και άλλες χώρες, δεν ένιωσαν ξαφνικά την ανάγκη να στηρίξουν την Κυπριακή οικονομία σήμερα.
Αυτό που ήθελαν και είναι ο στόχος τους, είναι ο πολιτικός και οικονομικός έλεγχος της Κύπρου και της ευρύτερης περιοχής της ανατολικής Μεσογείου.
Όλα τα άλλα που λέγονται δεν είναι τίποτε άλλο παρά υποκρισία και φανερώνει ακριβώς αυτό που όλοι γνωρίζουμε. Ότι δηλαδή μπροστά στην επίτευξη του στόχου τους δε διστάζουν ακόμη και τέτοιου είδους αποφάσεις να λαμβάνουν και ας γίνονται περίγελος παγκοσμίως.
Σίγουρα δεν περιμέναμε την τωρινή απόφαση του Eurogroup, για να αντιληφθούμε ότι η Ευρωζώνη και το Εurogroup δεν αποτελείται από αγγελικά πλασμένους ανθρώπους.
Γνωρίζαμε ότι πάνω από όλα υπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα με κυνισμό και αδιαφορία για τη τύχη των άλλων. Το ζούμε εξάλλου τα τελευταία τέσσερα χρόνια και το έχουμε εμπεδώσει πλήρως.
Δυστυχώς όμως αυτό που ήθελαν το κατόρθωσαν.
Η ζημιά και η καταστροφή, ανεξάρτητα από όποια απόφαση ληφθεί στη Κύπρο, έχει ήδη συντελεστεί.
Ποιος νοήμων άνθρωπος δε θα τρέξει με το άνοιγμα των τραπεζών να απομακρύνει τα χρήματα του από την Κύπρο, αυτό δηλαδή που ήταν και το ζητούμενο για τον κύριο Σόιμπλε και τους λοιπούς;
Με ποια όπλα άραγε η Κύπρος αλλά και η Ελλάδα, γονατισμένες οικονομικά, θα διαπραγματευθεί και από ποια θέση, τη λύση του Κυπριακού που τη θέλουν πακέτο με την οικονομική διάσωση;
Με ποια όπλα θα διαχειριστεί τον υποθαλάσσιο πλούτο της, όταν θρασύτατα απειλείται η κυριαρχία της που είναι και κυριαρχία της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ενωσης και οι εταίροι της σφυρίζουν αδιάφορα;
Πόσο αλήθεια έντιμοι είναι απέναντι στη Κύπρο οι εταίροι της, όταν μια χώρα που θέλει να γίνει μέλος της οικογένειας τους δεν αναγνωρίζει ένα μέλος τους και τους φτύνει στη κυριολεξία και αυτοί ακόμη συζητούν μαζί της, επειδή και μόνο διαθέτει μεγάλη αγορά και είναι και γωνιακό οικόπεδο;
Πόσο αλήθεια έντιμοι είναι οι εταίροι της Κύπρου, όταν στη λύση που προτείνουν για το εθνικό της πρόβλημα, υπάρχει η πρόνοια της ελεύθερης εγκατάστασης και απόκτησης περιουσίας για όλους τους Ευρωπαίους πολίτες και σε όποιο μέρος θέλουν και επιθυμούν, εκτός από τους Κύπριους πολίτες στους οποίους επιβάλλουν περιορισμούς στην ίδια τους την πατρίδα;
Αυτοί είναι σήμερα οι εταίροι μας. Οι τραπεζίτες και οι «άγγελοι» φύλακες της αγοράς.
Αυτοί είναι σήμερα οι ηγέτες, της κατά τα άλλα Ενωμένης και πάντα χωριστά Ευρώπης.
Που είναι αλήθεια η συλλογικότητα, η συναντίληψη, ο συμβιβασμός και τελικά η ομοφωνία στη λήψη αποφάσεων;
Ψιλά γράμματα.
Μπροστά στα συμφέροντα το παιχνίδι αλλάζει.
Η δημοκρατία υποχωρεί και τη θέση της παίρνει ο αυταρχισμός και η ισχύς.
Ετσι απλά, λακωνικά, σου ανακοινώνουν το σχέδιο που κοπιαστικά προετοίμασαν για εσένα, χωρίς να χρειαστεί να ακούσουν και τη δική σου άποψη.
Φροντίζουν όμως να σε ενημερώσουν ότι η απόρριψη σημαίνει και καταστροφή, έξοδο από την Ευρωζώνη και την Ε.Ε που αν δεν είχες αντιληφθεί, είναι το δικό τους μαγαζί και κουμάντο εκεί κάνουν μόνο οι ίδιοι και κανένας άλλος.
Εχεις όμως επιλογή. Να το αποδεχτείς ως έχει, ή να το απορρίψεις. Κάτι ως να σε ρωτούσαν οι δικαστές να επιλέξεις μεταξύ ισόβιας κάθειρξης και θανατικής ποινής. Εύκολη επιλογή.
Αυτοί είναι οι σοφοί που αποφασίζουν και προτείνουν πάντα το σωστό.
Ευτυχώς για όλους μας η σοφία τους κράτησε μόνο για λίγο. Οσο χρειάστηκε να ενημερωθούν και να αντιδράσουν όλοι.
Αναγκάστηκαν σε άτακτη υποχώρηση και μεγαλόψυχα χαλάρωσαν τη θηλιά.
Πως όμως μπορείς να εμπιστευθείς ξανά στις αποφάσεις αυτών των ανθρώπων που μοιραία καθορίζουν τις τύχες μας.
Αυτοί είναι οι ηγέτες που θα οδηγήσουν την Ενωμένη Ευρώπη στην ολοκλήρωση της;
Πόσο ηθικό είναι άραγε να δανείζεται από τη ΕΚΤ η Γερμανία με επιτόκιο 0,8% και την ίδια ώρα η Γερμανία να δανείζει την Ελλάδα και άλλες Ευρωπαϊκές συμμαχικές χώρες μέλη της Ευρωζώνης με 5,5%. Είναι αυτός δανεισμός ή στυγνή τοκογλυφία;
Πόσα αλήθεια δισεκατομμύρια ευρώ έβαλε στα ταμεία της η Γερμανία μόνο από το τοκογλυφικό δανεισμό της Ελλάδας τα τελευταία χρόνια;
Aυτή είναι η ηθική τάξη της σημερινής Ενωμένης και υπό τη Γερμανική καθοδήγηση Ευρώπης;
Όχι δεν είναι αυτή η Ευρώπη που ονειρευτήκαμε.
Δεν είναι αυτή η Ευρώπη που θέλουμε.
Δεν είναι η Ευρώπη των ίσων δικαιωμάτων για όλους τους πολίτες.
Δεν είναι η Ευρώπη του πολιτισμού.
Δεν είναι η Ευρώπη που αγαπήσαμε.
Είναι η Ευρώπη που μας θλίβει και μας στεναχωρεί.
Είναι η Ευρώπη που προσβάλει την αξιοπρέπεια μας και υποτιμά την νοημοσύνη μας.
Είναι η Ευρώπη που μας ταπεινώνει ως προσωπικότητες, ως κοινωνία και ως έθνος.
«Είναι ένα πουκάμισο αδειανό»
Δεν θέλουμε αυτή την Ευρώπη.
Δεν θα κάνουμε όμως τη χάρη κανενός και δε θα την εγκαταλείψουμε.
Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για μια άλλη Ευρώπη.
Την Ευρώπη που ονειρευόμαστε.
Πανίκος Καρατσής M.D, MSc, PhD.
Υ.Γ
Αναφέρομαι μόνο στον κύριο Σόιμπλε, όχι μόνο γιατί είναι ο πρωταγωνιστής και αυτής της υπόθεσης, αλλά γιατί η αναφορά στους άλλους μου προκαλεί μεγαλύτερη θλίψη.
Ο ίδιος
